Joep Eijkens
Jan Naaijkens 1919-2019 - schrijver, familieman en
levenskunstenaar
Weinigen is het gegeven om zo
feestelijk afscheid te nemen van zo'n mooi leven als Jan
Naaijkens uit Hilvarenbeek ten deel viel. Afgelopen
dinsdagmiddag, 23 april, werd hij op een hoogkar, getrokken door
een prachtige boerenknol, ten grave gedragen, vooraf gegaan door
het Filiassi Huisorkest en na een aubade van de Koninklijke Harmonie Concordia vanaf de kiosk op de Vrijthof.
Maar vóór de stoet naar het
kerkhof trok, vond er eerst in Cultureel Centrum Elckerlyc een
druk bezochte bijeenkomst plaats waar de talloze kinderen,
kleinkinderen en achterkleinkinderen van Jan en Agnes de
100-jarige uitluidden met muziek, gezang en vooral veel dierbare
herinneringen. Zo ging het onder meer over Jan de onderwijzer,
de verhalenverteller, de schrijver, de tekenaar, de theaterman,
de reislustige vader, de grote liefde van zijn 'betere ik' Agnes
en niet te vergeten de eeuwig jong blijvende opa. Maar wat
misschien nog het sterkste naar voren kwam uit al die mooie
woorden was de levenskunstenaar die van zijn leven werkelijk een
kunstwerk had gemaakt. En die de prachtige groet van de
middeleeuwse dichteres Hadewijch
Vaert
wel
ende levet
scone!
tot
zijn eigen levensleus had gemaakt. 'Ook de laatste tocht van Jan
Naaijkens was in Hilvarenbeek een wagenspel', schreef
Tom Tacken treffend in het Brabants
Dagblad.
Velen, onder wie Commissaris van
de Koning Wim van de Donk en zanger Gerard van Maasakkers,
volgden de stoet naar het kerkhof. En nadat men daar afscheid
had genomen van Jan, gingen familie en vrienden en kennissen
naar café De Gouden Carolus. Om te drinken en te eten – en het
leven te vieren.
|