Uit een schrift van Frans van Weert (1878-1961) uit St.-Oedenrode haalde ik het volgende Annemie-lied.

Annemie komt er niet zo goed van af in de coupletjes, het refrein daarentegen is vol lof over haar.

Een variant vond ik op een los liedblad: ‘Annemieke m’ n honingbieke’.

Het is een interessant liedblad, vooral de tekst bovenaan en onderaan het blaadje.

Het wordt te koop aangeboden door een langdurige werkloze en het (geldelijk) antwoord wordt onder dankzegging teruggehaald.

Anne Mieke

1.

Ik ken een flinke boeren meid van vijftig jaren oud

Ik heb haar allang gekend, ze is nog niet getrouwd

Het is een flink en net persoon maar ze loopt een beetje mank

Hare adem is niet fris, ge stikt haast van de stank.

Refrein:

Anne Mieke mijn hartediefke

Ik hoor mijn hartje als een hamer slaan

Anne Mieke mijn honingbieke

Zoudt gij met mij door het leven willen gaan?

2.

Haar wangen staan mooi bol en rond, haar kinneke spits en plat

Haar voorhoofd is lang en smal en van boven zeer glad

Twee  wratten prijken en op haar neus, haar ene oog kijkt scheel

Hare rug gelijkt er wel op een zeer oude kameel.

Refrein.

3.

Als gij mijn Anneke tegen komt, doe mij dan een plezier

En vraag eens of ik haar spreken mag, ik wacht dan morgen hier

Als gij mijn Anneke eens ontmoet, maak haar dan eens blij

Breng haar dan een schone groet, een schone groet van mij.

Refrein.

4.

Mijn Anneke kent toch iedereen, een ieder geniet ervan

Als gij mijn Anneke tegenkomt, waag jij er een oogje an

Al zijn haar haren nog zo rood, zo rood als een garnaal

Mijn Anne Mieke is en blijft mijn levensideaal.