Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

64ste Jaargang - nummer 4 - augustus 2015

Albert Siebelink tijdens het Gypsy Festival, eind mei 2014 in Tilburg. foto Gemma van der Heyden

¶ www.kultoer.nl

www.gipsyfestival.nl

www.requiemforauschwitz.eu

De wereldpremière van Requiem voor Auschwitz:

www.youtube.com/watch?v=DDn0L6ZXmkk

©Brabant Cultureel – oktober 2015

Albert Siebelink (65) overleden

Een groot promotor van Balkan- en Gipsymuziek is met Albert Siebelink heengegaan. Hoewel hij graag op de achtergrond bleef, speelde hij een centrale rol in meerdere festivals die een podium boden aan folk- en wereldmuziek. Bij Roma en Sinti lag zijn hart en zijn inzet voor deze mensen en hun muziek was enorm. Hij overleed op 30 september 2015.

door JACE van de Ven

Hij was een overtuigd anarchist, maar teder en vreedzaam, een levensgenieter, sociaal maar tegelijk een eenling, emotioneel, soms bijna sentimenteel, een bedenker die moeilijk kon delegeren, maar eerst en vooral een zoeker naar schoonheid en oprechtheid. En bij dat alles mocht er van hem best eens gelachen worden, Albert Siebelink.

Albert werd geboren in Bergen op Zoom op 9 juni 1950 en ging na de lagere school in die stad naar Het Juvenaat, het toenmalig kleinseminarie van de Congregatie van de Priesters van het Heilig Hart, eerst intern als priesterstudent, later extern. Hij was toen al een langharige jongere, die na de middelbare school in Tilburg sociologie ging studeren, omdat hij via die wetenschappelijke richting in het sociaal-maatschappelijk werk terecht wilde komen.

Woonwagenkamp

Tijdens zijn laatste middelbare schooljaren had hij vrijwilligerswerk gedaan op een woonwagenkamp in Bergen op Zoom. Hij zou zich altijd met mensen uit woonwagens verbonden blijven voelen. Het International Gipsyfestival dat hij jaren later in Tilburg begon en dat nog steeds toonaangevend is in Europa, werd dan ook niet alleen een muziekfestival, maar een geëngageerd spektakel met aandacht voor de noden en de nog steeds bestaande achterstelling van Roma en Sinti.

Albert maakte zijn universitaire studie sociologie nooit af. Het instituut dat nu Tilburg University heet, gaf hem het advies met de studie te stoppen. Daarbij zal zeker hebben meegespeeld dat Albert zich als student nogal manifesteerde in de linkse studentenbeweging. Die ageerde tegen verouderde onderwijsmethodes en eiste medezeggenschap voor studenten. Hij was in april 1969 een van de leidende figuren tijdens de bezetting van wat toen de Katholieke Hogeschool Tilburg heette, even tevoren door hem en zijn strijdmakkers al was omgedoopt tot Karl Marxuniversiteit.

Een paar maanden later maakte Albert ook de Maagdenhuisbezetting in Amsterdam mee, in een jas van konijnenbont, versierd met een brommernummerbord. De acties hadden in zoverre succes dat er naast de reguliere colleges ook projectonderwijs werd ingevoerd en dat er studentenvertegenwoordiging kwam in het bestuur van instituten in het hoger onderwijs.

Intussen radicaliseerde de studentenbeweging. Voor een anarchistische Bakoenin-lezer als Albert werd zij daarmee te kil. En de samenwerking die tal van actievoerende studenten hadden in de beweging Links Front verwaterde, omdat de KEN, de Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland, op maoïstische wijze de macht steeds meer naar zich toetrok en niet meer luisterde naar andere dan de eigen argumenten. Wie twijfelde aan het gelijk van de beweging werd op een zijspoor gezet. Het werd KEN-leden zelfs verboden met niet-geestverwanten te praten.

Albert Siebelink begin juli 2015. foto Rudi Klumpkens

Egelantier

Het is duidelijk dat Albert, die alleen maar goed wilde doen en die juist zijn eigen handelen altijd heel goed heeft kunnen relativeren, zich niet meer thuis voelde tussen dit soort actievoerders. Hij verzette zich dan ook niet tegen het advies om met de studie te stoppen en werd medio jaren zeventig jongerenwerker in de Tilburgse wijk Het Wandelbos.

In die tijd begon hij ook mee te spelen in de Fanfare van de Eeuwigdurende Bijstand, een gezelschap dat acties tegen de atoombom, sluitingen van bedrijven of protesten bij kerncentrales ondersteunde met vrolijke muziek. Zo leerde hij tal van actieve jongeren kennen buiten het studentencircuit en samen met hen begon hij in 1981 het Kollectief Kafee d’n Egelantier in de Boomstraat in Tilburg.

D’n Egelantier werd razendsnel the place to be in Tilburg. Altijd was er iets te doen, van een open podium tot optredens van vaak net begonnen artiesten uit binnen- en buitenland, uiteraard liefst maatschappijkritisch. Daar begon Albert met het organiseren van optredens en al gauw bleek dat hij een fijne neus had voor kwaliteit waar anderen dat nog niet hadden gezien.

Het is dan ook volkomen logisch dat Albert uiteindelijk zijn beroep maakte van het bemiddelen tussen artiesten en organisatoren of theaterbestuurders. Er kwam een bureau dat !Wat krijgen we nou weer! heette, een Stichting Kultoer en een Stichting Alpha, en volkomen terecht kreeg Albert snel naam als kenner van volks- en wereldmuziek. Vooral de Balkan was zijn visvijver en hij legde contacten met Roma- en Sinti-organisaties om hun muziek verder uit te dragen.

Zelf speelde hij trombone in feestorkest De Coup dat zich specialiseerde in Klezmer- en Balkanmuziek.

(Zie ook www.cubra.nl/specialebijdragen/BrabantCultureel/)

Albert Siebelink (rechts) tijdens een optreden met De Coup op het Gipsy Festival in 2011. Foto Joep Eijkens

Requiem

Albert Siebelink heeft aan tal van festivals en concerten meegewerkt of zelf georganiseerd. Hij was onder meer organisator of medewerker van het International Folk Festival, festival De Accordeonslag, Festival Mundial, het Bosvreugd Variété Festival en het Cimbalom Festival in Utrecht, Gent en Turnhout. Daarnaast regelde hij concerttournees naar Nederland voor soms wel acht of negen groepen per jaar. En daarbij stond niet, zoals bij veel impresariaten, het geld verdienen voorop. Het was zijn liefde voor muziek en mensen die muziek maken die hem dreef.

Zonder zijn inspanningen zou het International Gipsy Festival Tilburg nooit hebben overleefd en zou Roger Moreno Rathgeb waarschijnlijk nooit zijn Requiem voor Auschwitz hebben voltooid nadat hij daarmee was vastgelopen. Nu is dat Requiem in heel Europa uitgevoerd door de Roma- en Sinti Philharmoniker uit Frankfurt.

Voor zijn grote inzet om cultuur en wereldmuziek onder de aandacht van een groot publiek te brengen, ontving Albert Siebelink in oktober 2013 de grote zilveren legpenning van de gemeente Tilburg. De laatste jaren werd Albert door een slopende ziekte gedwongen regelmatig een stapje terug doen. Woensdag 30 september 2015, om half drie in de namiddag, overleed hij in zijn geliefde woonplaats Tilburg.

Albert Siebelink tijdens een optreden van De Coup op het Gipsy Festival in 2011. Foto Joep Eijkens