HOME CUBRA

INHOUD AUTEURS

Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

64ste Jaargang -nummer 2, april 2015

 
HOME BC / BL Contact / Reageren Archief Brabant Cultureel Archief Brabant Literair
 
 

Kees Hermis (Hulst 1941) debuteerde in 1977 met de dichtbundel Vrijgesproken. Sindsdien verscheen een groot aantal bundels. In 2003 verscheen Stuiflicht, een bloemlezing van 25 jaar poëzie. Hermis woont en werkt in Sint-Oedenrode.

 

©Brabant Cultureel – april 2015

Vier gedichten

 

door Kees Hermis

 

 

Open en dicht

 

Een dichte deur redt een drenkeling

op het overspoelde land

 

door voorbij te komen

zich dicht te houden

van hout te blijven

 

als het water is verdwenen

hangt de overlevende

de deur als toegang in zijn huis

 

om bij iedere passage

het verleden dicht

en de toekomst open te doen

 

 

 

Ademlicht

 

Ochtend, niets loopt het licht

meer voor de voeten, het heeft

zich van zijn huid bevrijd

 

ik hoor het ruisen van de tijd

en proef de binnenkant van je gezicht

waaruit de slaap is weggezeefd

 

wij lezen terug de sporen

van ons liefdesalfabet

 

spellen de metaforen

die in de nacht zijn uitgezet

 

de dag ligt open als nieuw land

onder een regenboog die wenkt

 

het leven loopt ons in de hand

kleurrijk van toon en onvermengd

 

 

 

Gloeiland

 

De nacht een zwarte paraplu

over de stad aan de rivier

 

zij haasten zich naar een hotel

zweven voorbij aan een portier

 

de lounge en de receptie

bieden hun tijdelijk asiel

 

het gonzen van de lift

de uitgestorven lange gang

 

en eindelijk de kamer

 

vluchteiland in een zee die ruist

van ongeremd verlangen

 

hier smeden zij hun wapens

gedreven door een suizend vuur

 

wat onontkoombaar is maakt

dat zij zich overgeven aan

het oudste spel van man en vrouw

 

met achter zich wat is geweest

elkaar gegijzeld in een laaiend nu

 

vieren zij tot zonsopgang naakt

het Hooglied van lichaam en geest

 

 

 

Natuurlijk bestaan

 

Tijd rijst in het langzame brood

van een dag, een tuin wisselt

van kleur en loopt niet in het slot

 

de lucht erboven houdt open huis

iemand werpt een blik op de

verschoven wijzers van een klok

 

ademt werkelijkheid tussen leven

en dood, eet en drinkt de beweging

van een vliegende vogel, staat stil

 

bij verval en geboorte, met een zee

van jaren voor ogen trekt de smaak

van voorbijgaan over de tong

 

de dovende nagalm van een klap

op een gong maakt voelbaar hoe

het eerste en laatste woord is aan tijd