|
Brabant Cultureel • Brabant Literair Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur 63ste Jaargang - februari 2014 |
||||||
|
|||||||
¶ Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels, met als meest recente Schaduw, stilte (2004). Ook publiceerde hij in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder Brabant Literair.
©Brabant Cultureel – februari 2014 |
Vier gedichten
door Pieter Luykx
roep ik die dagen op
roep ik die dagen op, zie ik de zon, het pad, het gras, de bloemen, en in die tuin kon het gebeuren dat alles samenkwam, er was geen plek die jou niet zag, en niet mijn reiken zag, ik reikte naar de laatste appel, hoog in de boom, hoe kon ik die ooit plukken?
nu er geen vogel zingt
nu er geen vogel zingt, de bomen op hun kaalst, en ik niet weet hoe ver jij bent en waar jij je bevindt, mis ik je sierlijk kleine handen, en nooit meer opgehouden is je huid en hoe die bloosde in het geduldig avondlicht.
weer ga ik even naar je toe
weer ga ik even naar je toe, het ongerepte land, de frisse wind, hier is de steen , je naam ligt onder sneeuw, ik denk aan dingen, die jij noot meer kunt, ken nog je mond, die nooit meer kussen zal, ik berg je in mijn woorden op en laat die achter bij de steen, ik spreek zo zacht, dat je wel slapen moet.
er valt een stilte
er valt een stilte op het laatste gele blad, de aarde wacht en zwijgt, doet niets, de dag ademt ternauwernood, maar later, als de tijd wordt voortgezet, breekt uit de wolken licht, op zoek naar bloesem, sterfelijk mooi. |
||||||