Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

63ste Jaargang - februari 2014

¶ Galerie Dom’Arte, Langendijksestraat 3, Rucphen

Nog t/m 2 maart 2014 is er een tentoonstelling met schilderijen van Theo Kuijpers en beelden van Niko de Wit.

Gelijktijdig (t/m 16 maart) loopt in De Pont in Tilburg ook een tentoonstelling met recente schilderijen van Theo Kuijpers (www.depont.nl).

Van 9 maart t/m 6 april 2014 werk van Yvonne Mostard, Martha Scheeren en Bart Kelholt.

In de beeldentuin van Dom’Arte van 9 maart t/m 13 april 2014 werk van Yvonne Mostard, Martha Scheeren en Bart Kelholt.

www.galeriedomarte.nl

©Brabant Cultureel – februari 2014

De levenskunst van Galerie Dom’Arte

In Rucphen bevindt zich een ‘domein der kunsten’, een galerie met beeldentuin. Gerry Broos zwaait er de scepter, met als voornaamste uitdaging om mensen te laten genieten van mooie dingen. Kunst verkopen is natuurlijk een taak, maar ook kijkers zijn welkom.

door Eva Geene

Het is winter maar de zon schijnt. Het licht valt prachtig door de glazen lichtstraat van het rieten dak van Galerie Dom’Arte. Het glaswerk van Sabine Lintzen wordt haast sacraal uitgelicht zonder dat er ook maar een spot gericht is. De kleur van de werken van Marie-Jose Robben spat je tegemoet. Gerry Broos vertelt in wat zij haar museale ruimte noemt over haar werk als galeriehoudster. Zij heeft haar beroep als galeriehouder tot levenskunst verheven.

Galerie Dom’Arte betekent letterlijk ‘domein der kunsten’. En deze galerie bestaat dan ook niet alleen uit de museale ruimte met statige presentatie in een smaakvol verbouwde schuur waar we ons op dit moment bevinden, maar er zijn ook een beeldentuin en een paviljoen. In de galerie wordt ongeveer elke vier tot zes weken een nieuwe expositie geopend. De beeldentuin is meer statisch als het gaat om wisseling van werken, maar dat heeft een puur praktische oorzaak. In het paviljoen is het altijd feest zegt Broos: ‘Daar kan eigenlijk alles, het is een heel dynamische plek. Als ik bij een kunstenaar ben geweest en die heeft net iets nieuws gemaakt, dan hang ik het vaak meteen daar weg.’

Gerry Broos in haar galerie. foto Eva Geene

Filosofie

Gerry Broos studeerde cultuurwetenschappen. Niet met het idee om voor zichzelf te beginnen, maar het stuk filosofie dat in die opleiding zat sprak haar erg aan. ‘Filosofie is nog steeds een belangrijke post van hoe ik werk, want kunst en filosofie liggen voor mijn gevoel dicht bij elkaar.’

Met haar vijf kinderen was er helemaal geen tijd om een eigen zaak te beginnen. Ze werkte daarom als vrijwilliger bij een museum in de buurt. ‘Ik mocht de exposities inrichten, anderen waren aanwezig als suppoost dus ik kon er op uit om werk te gaan halen en zo kwam ik al vroeg bij kunstenaars en verzamelaars thuis. Het tonen van het werk was natuurlijk het hoofddoel van het museum, het onder de mensen brengen van kunst, maar toen vond ik het al fijn voor de kunstenaar wanneer er iets verkocht werd.’

Ondertussen begon ze ook bedrijven te adviseren bij kunstaankoop. Het educatieve gedeelte daarvan vindt Broos een van de belangrijkste aspecten. Dat de mensen van het kantoor of werkruimte waar het kunstwerk hangt of staat er ook achter staan. De vraag ‘Moet dat nou?’, die grens wil zij verleggen. En daar komt dan dat stukje filosofie om de hoek kijken. De toegevoegde waarde van de verbeelding, de twee of driedubbele gelaagdheid die er in een werk zit naar boven halen.

Ze houdt van mensen, en dat is volgens haar ook een voorwaarde. Dat je zonder arrogantie iemand benadert. Mensen hoeven iets niet mooi te vinden. Maar met een open mind van kijken kom je heel ver, dan ga je op den duur het werk wel respecteren.

Theo Kuijpers, Mont Majour, 2009. Olie op doek, 100 x 80 cm. foto Galerie Dom’Arte

Identiteit

Hoe ze zich als galeriehoudster onderscheidt, vroeg ik haar. ‘Ik wil me in ieder geval onderscheiden door kwalitatief goede kunstenaars te brengen. Kijken naar kunst met besef van kwaliteit is mijn motto. Een van de criteria is daarom dat een kunstenaar al een oeuvre opgebouwd moet hebben. Zodat je weet waar een bepaald werk in dat oeuvre past. Hele jonge kunstenaars tref je daarom hier niet aan. Je wilt als galerie herkenbaar zijn.’

‘Je krijgt het publiek dat je verdient. Ik geef een signaal af, maar andersom is er ook het publiek dat aan het kijken is waar het zich thuis voelt. Ik heb heel diverse kunstenaars in mijn stal, met ook heel divers werk. Ik selecteer binnen diverse stromingen kwalitatief goede kunstenaars.’

Brabantse kunstenaars uit haar ‘stal’ zijn onder meer Marc Mulders, Theo Kuijpers, Reinoud van Vught, Leon Adriaans en Han Klinkhamer. Verder vind je namen als Koen Delaere, Sjoerd Buijsman, Margriet Smulders, Jan Sierhuis en Armando. ‘Toen ik bedacht had dat ik Armando wilde hebben, was mijn galerie er nog niet klaar voor, maar op een bepaald moment wist ik dat de tijd er rijp voor was. Ik vloog naar Potsdam en de tentoonstelling was binnen twee maanden geregeld.’

Jaap de Vries, Mastbos, 2013. gemengde techniek op aluminium. foto Galerie Dom’Arte

Ruilmiddel

‘Er komen hier mensen al tien jaar lang naar elke tentoonstelling kijken, die hebben nog nooit iets gekocht. En dat hoeft ook niet. Het is mijn taak om te zorgen dat die kopers er óók zijn, dat is de ondernemer in mij die dat moet doen. Beurzen bezoeken, mailings versturen, uitnodigingen maken, netwerken.’

Gerry Broos heeft een drive die volgens haar zeggen onmisbaar is. ‘Het is hard werken, zeven dagen in de week, maar als het een keer wat rustiger is, dan is het voor mijn gevoel ook niet goed. Ik moet keer op keer een expositie maken alsof het de eerste is. Elke kunstenaar verdient het om de volle inzet te krijgen.’ Ze ziet het als haar taak om mensen uit te leggen dat geld slechts een ruilmiddel is. Dat je er iets moois voor terug krijgt.

Broos levert het werk altijd aan huis af. Om er zeker van te zijn dat de kopers er gelukkig mee zijn. Een onervaren koper laat ze drie, vier of vijf werken uitkiezen op gevoel. ‘Zonder na te denken over of het boven de bank zou passen. Kunst is gecreëerd. Dat moet je bekijken vanuit je ziel. Het hoeft niet esthetisch verantwoord te zijn, dat moet je leren loslaten.’

Margriet Smulders, Vasal, 2012. Foto op dibond. foto Galerie Dom’Arte

Het deelnemen aan beurzen wordt steeds belangrijker in het huidige economische klimaat. Gezien worden. ‘De regio hier is veel te klein om van te kunnen leven. Daarvoor moet je de hort op.’ Dit jaar stond Galerie Dom’Arte voor het eerst op de PAN, een beurs waarvoor je gevraagd moet worden. Het publiek dat daar komt is volgens haar heel anders dan het doorsnee galeriepubliek. Daadkrachtig, koopkrachtig, geïnteresseerd. Op zo’n beurs staat haar stand de hele dag vol, en dat terwijl ze in haar galerie vaak meer dan twee uur met een klant bezig is. Tijdens beurzen is de galerie in Rucphen gesloten.

‘Als ik had geweten wat het inhoudt om een galerie te runnen was ik er misschien nooit aan begonnen. Een stukje overmoedigheid en idealisme hebben ervoor gezorgd dat ik die keuze heb gemaakt. Het is topsport om een gezond bedrijf te blijven. Maar ik heb een heel blij beroep, met altijd blije mensen.’