Gedachtegoed
door Frans
Hoppenbrouwers
Twijfelaar
Ik schuil onder een
hoge beukenboom,
herken contouren van
een kathedraal,
hoor koorgezangen in
mijn dode taal,
voor even word ik
kinderlijk en vroom.
Natuur en kerk
ontmoeten hier elkaar
en dat nieuw feit
verrast mij bovenmate.
Ik moet er maar
voorzichtig over praten,
want tussen hart en
ziel loert het gevaar
dat je gaat kiezen
tussen een van beide.
Opeens word ik de
dubbelheid gewaar:
ben ik nou christen of
verstokte heiden?
Wat dat aangaat, blijf
ik een twijfelaar.
Wel merkte ik, tijdens
dat nuttig uur,
dat mijn geloof opveert
in de natuur.
Epikouros
Met deze wijsgeer tart
ik het verschiet:
verwacht, zei hij, geen
leven na de dood.
Verwachtingen zijn
bijna steeds te groot,
want waarlijk grote
dingen zijn er niet.
'Gemiddeld' is voor
ieder mens genoeg.
Soms zit er een van
hogerop te dromen,
maar dat is iets voor
jonge eikenbomen,
die hebben twintig
meter voor de boeg.
Het heeft geen zin, dat
zeer verbeten streven,
het brengt alleen maar
kopzorg met zich mee.
Zoek liever een stel
vrienden voor het leven,
deel met hen trouw de
gang door wel en wee,
trek samen op, loop
vaak door de natuur
en
houd het warm, dat vriendelijke vuur.