Liedjes en voordrachten voor bruiloften en partijen

De bruiloft van Marietje

inzending van Martje Dikmans

De bruiloft van Marietje

Marietje was een meisje van melk en van bloed

Ze waste voor de mensen en ze streek het fijne goed

Ze was uit een goede familie geboren

Dat vertelde ze aan iedereen die het maar wilde horen.

Mie’s pa – want Mie zei altijd pa voor het gemak –

Was namelijk sneeuwschepper van zijn vak

Daar had hij des zomers niets mee te maken

En ’s winters ging hij werk staken.

Mie’s ma, was een vrouw, ja natuurlijk een vrouw

Daar ze anders nooit Mie’s ma wezen zou

Ze was baker en de mensen fluisterden zacht

Dat ze er meer uit dan in de wereld had gebracht.

Mie had ook nog een vrijer, een zekere Adonis

Je weet wel dat is iemand die extra schoon is

Nu bedoelde ik met ‘schoon’ niet pasgewassen

Nee, ’s menselijk aangezicht, eerste klasse.

Hij droeg een Belse broek, een sjiek jaquet

Een pet op zijn hoofd, zie dat is zijn portret

En als ik nou nog vertel dat hij Janus heette

Nou, dan ben ik voorlopig niks meer vergeten.

Op een dag sprak Mie’s ma dat het welletjes was

‘Janus’, zei ze, ‘je moet trouwen want dat geeft zo geen pas’

Waarop Janus het waagde op te merken

Dat hij het verdomde om voor een vreemd wijf te gaan werken.

Maar daarop sprak Mie’s ma: ‘daarvoor steek ik een schotje

Al was je de koning, trouwen mot je’.

Kortom, Janus moest het hoofd buigen

En liet zich van ’t nut van ’t huwelijk overtuigen.

Zo stonden zes weken daarna, hand in hand

Janus en Mie voor de ambtenaar van de burgerlijke stand

’t Liep netjes af en na het trouwen

Ging men naar huis, waar de bruiloft werd gehouden

Oh ja, ik vergat jullie nog te vertellen dat Janus en z’n schone

Voorlopig bij de ouwe luitjes in zouden wonen

Daar stonden op zolder nog twee kamertjes leeg

Waarvan er het bruidspaar een als slaapkamertje leeg

Nou was er onder de gasten ook een zekere tante Kee

Ze zei niemendal, maar ze zoop wel voor twee

Het was een oude maagd, van zo’n tachtig jaren

Met geen tanden meer en zo’n klein bosje haren

Ze kwam van buiten en ze kwam voor plezier

Daar het de bruiloft van Marietje was hier

En omdat ze ’s avonds niet meer naar huis kon gaan

Was haar dat tweede slaapkamertje afgestaan

Men had haar gevraagd of ze zich niet geneerde

Daar in het kamertje naast haar het jonge paartje logeerde

Maar ze lachte een beetje en zei:  ‘och mens, wel neen

Als ik eenmaal leg, slaap ik door alles heen’.

’s Avonds tien uur, tante moest naar boven

De klare werkte sterk, ze moest eraan geloven

Ze stamelde nog: ‘ik heb de eer jullie te groeten’!

En toen kroop ze de trap op, op handen en voeten

Toen rond middernacht alle drinkbare waar was verdwenen

Gingen de andere gasten vanzelf ook henen

Toen bracht moeder Marietje naar bed

En hielp haar bij het maken van haar nachttoilet

En toen ze beneden kwam, zei ze fier:

‘Nou Janus, ze leit en ik wens oe veel  plezier!’

En toen het één uur sloeg op de toren

Liet zich in het hele huis geen geluid meer horen

’s Nachts om drie uur, een ijselijke gil

Eerst een geroep om hulp, dan weer een ogenblik stil

Ma vliegt omhoog, ontdaan in haar aanschijn

’t Geluid kwam van boven, God wat zou er toch gedaan zijn

Weer een geroep om moord, Pa schiet z’n broek aan

En laat over zijn lippen een vreselijk woord gaan

Ze stuiven naar boven en blijven ontdaan

Voor de deuren der twee slaapkamertjes staan

Daar verschijnt de bruidegom in pyjama en hemd

En een vrouw, die van achteren zijn middel omklemt

‘Laat me los’, riep hij, ‘jij, lelijk mirakel’

En wat was nou de oorzaak van al dat spektakel?

De bruidegom was die nacht de verkeerde kamer ingelopen

En in plaats van bij z’n bruidje, bij die ouwe tante gekropen!