Liedjes en voordrachten voor bruiloften en partijen

De Onthulling

inzending van Anneke Mommers

DE ONTHULLING

Nu wij hier allen samen zijn, op dit mooie 50-jarige feest…

Moeten we toch vertellen, iets wat is geweest.

Het zal een echte onthulling zijn, iets uit Ad’s verleden tijd

Het lag al lang op onze maag, nu moeten we het kwijt.

Kijk maar eens naar Ad hier, hij lijkt nu wel tam

Maar werkelijk hoor in vroegere tijd, toen kon hij er wat van.

En wat er toen eens is geschied, lang voor dit feestelijk feit,

Dat willen we nu aan dit gezelschap kwijt.

Het is voor hem misschien niet leuk, dat dit nu wordt onthuld,

Maar je, daar is niets aan te doen, het is zijn eigen schuld.

Natuurlijk kijkt hij nu heel bedeesd, van ach hou je mond nu maar,

Dat krijgt hij niet voor elkaar, want het gebeurde, werkelijk waar.

En iedereen hier op dit feest, die zegt straks nog heel zacht,

Zo half verscholen achter de hand, dat had ik nooit van Ad verwacht,

Die Ad is altijd zo net, valt nooit eens uit de plooi,

Maar wat er nu van hem gezegd gaat worden is werkelijk niet zo mooi.

Maar ja, we steken nu van wal, al is het niet zo fijn,

Want zeg nou zelf, het kan maar beter achter de rug zijn.

Wat zou het zijn, als U het hoort, slaat u de handen in elkaar,

Daar is ook reden voor, al klinkt dat toch wel raar.

Het is eigenlijk wel wat gemeen, wat wij gaan doen,

Dat gekke feit onthullen, die rare zaak van toen.

Maar ja, we hebben a gezegd, we kunnen niet meer terug

Daarom is het nu hoog tijd, kom we beginnen vlug.

Daar gaat ie dan, de beuk er in, maar wacht even…en luister goed,

niet dat je Ad dit nu nog verwijten moet.

Als u ons heeft gehoord, vertel het niet door, vergeet het weer,

Plaag Ad niet keer op keer.

Nu oké, daar gaat ie dan, we steken van wal,

Met ons verhaal, dat iedereen verbazen zal……..

Bedenk wel ….het is werkelijk gebeurd, ons verhaal is echt,

Want anders zouden wij dit zeer zeker niet hebben gezegd.

Maar wij weten iets van Ad, ja, het geeft ons een akelig gevoel,

En jullie rollen ook vast van je stoel.

Spijt dat we begonnen zijn, maar ja we kunnen niet meer terug.

We hebben wat medelij, komaan, nu maar vlug……

Maar hé, wacht een even, wees eens stil, ik geloof dat AD ZELF iets zeggen wil,

Hij is tenslotte jarig, hij is de baas en wij zijn wat dom

We praten en praten maar en onze tijd is al om…….

Het is jammer, maar we moeten gaan, bedankt voor Uw geduld…………

Als we een ietsie pietsie meer tijd hadden gehad, hadden we het vast onthuld !!!