Liedjes
van vroeger
De
verlegen vrijer
ingezonden
door Corrie Engelhart
Simons-Zeuntie"
De verlegen vrijer
Mien
vaoder zee laost tegen mie:
"Ik
weet een knappe deern veur die,
Daor
moj ies hen goan vri-jen." (bis)
"Ach,
vaoder, praot mi-j daor nie van,
Ik
wete nog van gien vrouwlu van,
Ik
do ze nie an te raoken." (bis)
Mar
doe het zundagaovend was,
Stak
ik mien piepien in de tas,
en
gun ik opmarseren. (bis)
Hoe
dichter ik al kwam bie ’t hoes,
Ik
leup nog zachter as ’n moes,
En
ik keek ies deur de glaozen. (bis)
De
olde heer die zat bi-j ’t vuur,
De
torenklok sluug krek acht uur,
En
toen trad ik naor binnen. (bis)
"G’n
aovend, lu, how geet oe nog?
De
gezondheid heb’wie almaôl nog,
De
groetnis van mien vaoder."(bis)
"Zo,
Simons-zeuntje, bin ie daor?
Gaot
zitten in det hookien daor,
Dan
kun wi-j saomen praoten."(bis)
Zo
raokte ik daor al an de praot,
Het
gung de hiele aovend voort,
Ik
dacht nog an gien vri-jen. (bis)
De
deern waor ‘k met vri-jen zol,
Det
was Christine van der Pol,
Zo’n
duvels knappe deerne. (bis)
De
olde lu die gung’naor bed,
Zi-j
wensten oes beide nog hiel veul pret,
Doe
bleven wi-j met oes twi-jen. (bis)
Op
’t lest trok mi-j de deern in ’t haor;
Ik
denke: "Wat, deksel, wat det ze mi-j daor;"?
Mar
ik dosse nog niks te zeggen. (bis)
Die
ik de stoel pakte in de haand,
Um
die te zetten an de kaant,
Smeet
zi-j mi-j boeten de deure. (bis)
Hoe
dichter ik al kwam bi-j ’t hoes,
Ik
lachte stieken in mien voes,
En
dachte bi-j mi-j zöleven: (bis)
„Al
wor ik ok hiet, al word ik ok kold,
Al
word ik ok honderd jaoren old,
Ik
gao nooit meer oet vri-jen." (bis)
|