Moeders dood
Moeder verloor
de strijd,
ging naar de
eeuwigheid,
maar kleine
Henk, o straf,
bracht zijn
moeder mee naar 't graf,
maar hij besefte
niet,
ondanks zijn
groot verdriet,
dat nu zijn
moeder voorgoed hem verliet.
Refrein:
Bij de muur van
't oude kerkhof,
zat een knaapje
droef en teer,
vraag aan ons
lief Heertje boven,
wanneer komt
mijn moesje weer,
vader zegt, je
moesje slaapt hier,
U kan alles, is
dat waar,
roep mijn
moedertje dan wakker,
want ik kan heus
niet buiten haar.
Bij het ter
ruste gaan,
of als hij op
moest staan,
miste hij meer
en meer,
zijn moeders
kussen teer,
leeg werd het om
hem heen,
voelde zich
droef alleen,
alleen bij het
graf vond hij troost naar 't scheen.
Refrein:
Bij de muur van
't oude kerkhof,
zat een knaapje
droef en teer,
vraag aan ons
lief Heertje boven,
wanneer komt
mijn moesje weer,
vader zegt, je
moesje slaapt hier,
U kan alles, is
dat waar,
roep mijn
moedertje dan wakker,
want ik kan heus
niet buiten haar.
Smart om zijn
moeders dood,
werd hem op 't
laatst te groot,
En ijlend riep
hij moe,
straks kom ik
naar je toe,
en op een zekere
keer,
leegde zijn
vader teer,
't ventje in 't
graf naast zijn moedertje neer.
Refrein:
Bij de muur van
't oude kerkhof,
zag men het
knaapje nimmer meer,
't was verenigd
met zijn moeder,
daar bij onze
Lieve Heer,
zonder zijn
moedertje te leven,
daarvoor was hij
nog te klein,
daarom kon hij
in de hemel,
alleen bij haar
gelukkig zijn.