Liedjes
van vroeger
Een
aarig kruus - inzending van Tineke Hanegraaf
Een aarig kruus
Het is ‘t vurrig jaaors nog pas det brulleft bij Geert Harmse was.
En
nou het hij ‘t razend spiet, want wa vur ré en weet hij niet
Zijn vrouw wordt kwaojer alle dagen en doet hem niks dan sarren en plagen.
En of hij zich gek prakkizeerd,en wat hij ook me heur probeerd
En of hij nou he zei of wablief,het is een kruus de lellek wief
Kom dacht ie gao het toch maar waogen ,en gao de pastoor zenne raod
is vraogen
Mens
zee de pastoor daor heddet nou,ik zei oew nemt heur niet als vrouw.
Ze deugt nie geleuf me beste vriend, ge sloeg menne raod toe in de wind
Kiek
,wilde gij oew lot nie mer behagen dan moet ge oew kruus mar geduldig
dragen
Ist anders nie zin wer den boer al valt mij nog zo zwaar zo zoer
Ik
zal het dragen , ik verwed menne kop hij gaaf de pastoor z’n hand erop.
Gaat weg en repeteerd met vlagen ik moet mijn kruus geduldig dragen
En
krek toen ie ‘t huus in kwam daor spuwde ze wer vuur en vlam
Hier zeit ie en pakte "t wief met stevige armen om het lief
Hij
nemt het kruus op um ‘t te dragen, gelukkig de gen mensen ‘t
zagen
Lang
draagt ie heur de deel in .t rond, ze raost de ‘t schuum stond op derre
mond
Maor toen heur kwaodheid was gedaon mocht ze weer op de’r eigen
benen staon
We keek ze onthust en verslagen, geduldig zei hij ik moet oew dragen
.
Mar
eens is ze nog kwaod gewest, de waar toe ok vur ‘t aller lest
Want net precies es den urste keer nam hij zen kruus en droeg ‘t weer
Sinds wier ze better alle dagen hij had geen kruus mer um te dragen
|