|
Liedjes van vroeger
De drie ruitertjes Gezocht door Marianne Schoone - gevonden en ingezonden door Marc Blokland, CuBra, & Hannie van Hoof
Inzending Marc Blokland
DE DRIE RUITERTJES. Toen ik op neerlands bergje stond Keek ik het zeegat in Daar zag ik een scheepje zeilen Daar zaten drie ruitertjes in Eén van die drie was naar mijn zin Eén van die drie was naar mijn zin. Het allerliefste ruitertje Die in dat scheepje zat Die bood mij er aan te drinken 't Was koele wijn uit het vat 't Was van het beste wat hij bezat 't Was van het beste wat hij bezat Ik zette het glaasje aan mijn mond En dronk het uit met zijn Ik zei; meneer stout ruitertje Hier hebt gij een trouwring van mijn En die trouwring schenk ik jou En die trouwring schenk ik jou. Wat zal ik met dioe trouwring doen Wat zal ik daarmee doen Gij zijt een zedeloos dienstmaagd En ik een gravenzoon En wat zal ik daarmee doen En wat zal ik daarmee doen 't Is goed dat gij hem niet hebben wil 't Is goed er zijn er nog veel meer Dan ga ik het klooster dienen Daar dien ik de lieve Heer En dan ziet gij mij nooit meer En dan ziet gij mij nooit meer. Toen 't nonnetje halverwege was Haar vader en moeder waren dood Er was geen rijker nonnetje Op Nederlands berg zo groot Ja haar vader en moeder was dood Ja haar vader en moeder was dood Toen 't ruitertje dat ter hore kwam Was 't knecht kom zadel mijn paard Dan ga ik naar 't klooster rijden Dat is mij het kansje waard Kom knecht kom zadel mijn paard Kom knecht kom zadel mijn paard Zij sprak, meneer stout ruitertje Wat doet gij mij ten schand Want laatst toen ik U die trouwring bood Toen weigerde gij mij de hand Ga en vertrek nu uit mijn land Ga en vertrek nu uit mijn land. Het ruitertje keerde zich om En sprak geen enkel woord Maar toen hij bij de fontijn aankwam Schoot hij zichzelve dood Hij was verslagen, ja hij was dood Hij was verslagen, ja hij was dood 't Was op een donderdagmorgen Toen 't nonnetje halen moest brood Maar toen zij bij de fontijn aankwam Vond zij haar ruitertje dood Zij was verslagen, ja hij was dood Zij was verslagen, ja hij was dood. Zij sprak, meneer stout ruitertje Is dat terwille van mijn Ik zal U dan laten begraven Hier onder die rozemarijn Waar al die stoute ruitertjes zijn Waar al die stoute ruitertjes zijn. 'k Zal bloempjes voor U plukken En strooien op Uw graf Dan zal ik tulpjes planten Tot aan de jongste dag Al waar ik eens mijn zoetelief zag Al waar ik eens mijn zoetelief zag. Inzending Hannie van Hoof
Inzending CuBra
De drie ruitertjes
Ik stond op hogen bergen Ik zag ter zeewaart in Ik zag een scheepken drijven Daar waren drie ruitertjes in Den enen stond in mijnen zin (bis)
Den allerjongsten ruiter, Die in dat scheepken was, Die schonk mij eens te drinken Den wijn al uit een glas: God loons hem die dat was. (bis) 'Ik breng 't/u, klein ha/veloos meisken, Gij zijt van haven bloot; [haven = have / goederen] Omdat/gij een ha/veloos meis/ken zijt, Daarom ik u laten moet: Gij en hebt er ja geen goed.' (bis) Ben ik/een klein ha/veloos meisken, Ik/en bens alleine niet; In/een kloos/terken wil ik rijden, God loons hem die 't mij ried, Dat ik uit al/le genoegten schied. (bis) [schied = scheidde] 'Och jonk/vrouw als gij ten kloos/ter gaat En als gij wij/ding ontfaat, [ontfaat = ontvangt] Hoe geerne zoud' ik weten, Hoe/u nonneklederen staan, Als gij in een kloos/ter wilt gaan.' (bis)
Maar toen zij in dat kloos/ter kwam, Haar vader die was dood; Men vond in al mijns he/ren land Geen rijker kind, ende was groot Ende niet van haven bloot, (bis)
Den rui/ter, zo haast/hij 't vernomen, Sprak: 'zadelt mij mijn peerd Dat zij in 't kloos/ter is/gekomen, Dat is wat mijn herte zo deert, Het is/mij wel rijdens weerd.' (bis)
Maar toen hij voor dat kloos/ter kwam, Hij klopte aan den ring: 'Waar is dat jongste non/neken, Dat hier lest wijding ontving? Het is/er zo schonen kind.' (bis) 'Dat aller jongste non/neken En mag niet komen uit: Zij zit-alhier besloten En zij is Jesus' bruid, Zij looft Hem overluid.' (bis)
Dat allerjongste non/neken Ging Voor den ruiter staan; Haar haar/ken was afgeschoren, Die minne was al gedaan; Nonnekle/deren had zij aan. (bis)
'Gij moogt wel thuiswaart rijden, Gij moogt wel thuiswaart gaan; Gij moogt een ander kiezen, Mijn minnen is al gedaan: Nonnekle/deren heb ik aan. (bis)
Toen ik/een klein ha/veloos meisken was, Toen stiet/gij mij met den voet, Omdat ik jong/ende arm was; Ik hadde toen genen spoed. Stelt nu tevreden uwen moed!' (bis) |
