INHOUD LIEDJES
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO
SPECIAAL

Print pagina

De feesten en partijen van vroeger
Stuur uw bijdrage aan: eindredactie@brabantsdagblad.nl

 

Het loon van de arbeid

Inzending van Marc Blokland

 

 


HET LOON VAN DE ARBEID.

 

Hij zwoegde dag in dag uit op fabriek

Zijn geest was versuft en zijn lichaam was ziek

Maar thuis wachtte moeder de vrouw, het gezin

Want buiten de vader bracht niemand wat in

Toen eens op een dag de werkbaas hem ontbood

Met tientallen and'ren ontslagen uit nood

Geen smeekbeden hielpen, de noodzaak was wreed

Maar thuis bracht die boodschap een wereld van leed

                           refrein;

          Moeder niet huilen, 't wordt beter misschien

          Moeder ik kan er je tranen niet zien

          'k Heb nooit geweten, het doet zo een pijn

          't Loon van de arbeid, zo bitter kan zijn.

                             2

De weken verliepen en hoog steeg de nood

Thuis vroegen de kind'ren wanhopig om brood

En vader niet langer tot denken in staat

Rent als een waanzinnige weg naar de straat

Ze hebben hem toem bij zijn misdaad betrapt

Hij had uit een winkel twee broden gegapt

Toen moeder de vrouw hem bezocht in zijn cel

Toen zei die" wees sterk wijf, de tijd gaat zo snel".

                                        refrein als voren;

                             3

Maar ach toen hij thuis kwam, vond hij haar niet meer

De dood nam dat lichaam, zo zwak en zo teer

Een kruis op haar graf, was de plaats waar zij lag

En snikkende zei hij voor 't laatst haar gedag

De eenzame zwerver, gebroken door 't leed

Waarvoor was zijn ploeterend leven besteed

Aan 't sjofele graf zonk hij biddende neer

M'n schat, inde hemel daar zie ik je weer.

                                         refrein als voren;

                             4

Nu leeft hij op kosten van 't armenbestuur

Daar wacht hij gelaten op zijn stervensuur

Zijn kinderen kijken niet meer naar hem om

En uren zit hij daar verslagen en stom

Dan denkt hij met bittere wrok in het hart

Aan 't leven vol armoe, ellende en smart

Dan smeekt hij, o God, breng me weer bij m'n vrouw

M'n lieveling.oh, hoe verlang ik naar jou.

                refrein;

        Moeder niet huilen heel kort nog misschien

        Moeder daarboven zal 'k jou weder zien

        Dan is 't gedaan met m'n leed en m'n pijn

        't Loon van de arbeid, zal de eeuwigheid zijn.

 

         dit werd gezongen door GEORGE HOFMAN van DUO HOFMAN