Aangebrachte
wijzigingen in
rood
't Pestorke z'n
bruukske
Overlevering:
a/ Jet Lafèbre,
geb. 1912
De Duijnsberg
672 (haar als kind verteld door Jet Scheepkens uit Eindhoven)
b/ een tekst
door de moeder van Leni de Bruyn / Tilburg
c/ een tekst
gevonden door Cor Swanenberg op Mariaoord
manco's /
reconstructies / vullingen zijn cursief
'k Zal'es een
bekske thee gon zette. Doe wa waoter op de moor
en dan za'k 'es
gon vertellen van 'nen heelen auwe pestoor.
Dieë pestoor
die wonde-n-in Pruise, of nee, in Limburg, geleuf ik host.
Och nee, och
nee, 't was in Holland. Dieë pestoor ha slèècht z'ne kost.
Hij was èrem,
bitter èrem, mar hij gaaf ok alles weg
on de èrme van
z'n perochie. Jè, 't is waor al wa'k oe zeg!
Vur z'n
evenaoste zo-t-ie loope dur't hitste vuur.
IJvrig zaat ie
in den biechtstoel 's aoves soms tot ellef uur.
't Was op 'nen
zaoterdag-'n-aovond, komt 't pestorke uit de kèrk.
"Mieke
,"
zee-t-ie tot z'n dienstmèid, "'k
heb vur jouw nog 'n bietje wèrk."
"Och
pestoor, lo'me toch te bed gaon, 't is al zo verschrikkelijk laot.
Midden in de
naacht nog wèrke? Nee, pestoor, da's nou gin praot!"
"Mar ge
moet toch irst m'n broek nog maoke, want die is gelijk kapot.
'k Kan toch
mèrge zoo nie loope. Zè-de gij nou staopelzot!"
"Och
pestoor, ik heb gin lappen"
,
zuchtte Mie geheel ontsteld,
toen 't pestorke
de historie van z'n broek heur ha verteld.
"Dan
moet-te overal 's zuuke, overal 'es kijke, Mie."
"Nou,
"
zi Mie, "ik
zal 't proberen of ik hier of daor wa zie."
De pestoor ging
nor z'n kaomer en lee vur de deur z'n broek.
Mie die zocht
mar op de zolder, ze vond 'n lepke in den hoek.
Van wa kleur 't
wel moch wezen of wa stof, da wies ze nie
want ze ha toch
zonne ... zonne groote slaop die Mie.
Mee 'n hele
grote stopnaold zette ze 't lepke toen d'r aon.
Ze bekeek 't nog
's effe, bende gek, 't zal wel gaon.
"Hè,"
zi Mie, "goddank da't af is. Zoo te midden van de nacht
nog een ouwe
broek te lappen da-d-is boven 'ne mens z'n kracht."
Zachtjes op d'r
tenen gong ze nor d'pestoor z'n kaomer en zee:
"Pestoor,
oe broek is klaor. Ik heb 'm hier op deze stoel gelee."
"Goed m'n
keind, da's goed m'n Mieke, gaode gij mar gauw nor bed,
en zörg mar da
ge mèrgevruug 'n wèrm bekske koffie zet."
's Anderendaogs,
't was wir zondag, ging de pastoor vruug nor de kèrk
.
Hij moest irst
de biecht nog heure, da was altijd zondagswèrk.
De pastorie laag
van de kerk wel een groot kwartier vanaf.
Daor opeens
heurt ons pestorke een verschrikkelijk geblaf.
'n Groote troep
lilleke honde sprongen om de priester heen.
Blaffe, keffe,
janke, bromme, bijten'em haost in z'n been.
't Pestorke
sloeg en schupte, mar de honde won nie weg.
En hij zi:
"Koest, weg, gao hene. Vort, nor huis toe as 'k 'et zeg."
Onder al die
driftigheden waait de pestoor z'ne jas omhoog.
De pestoor ha nie
vergeten z'ne jas, mar z'ne toog.
Komt me daor
zo'ne groote keeshond, mee z'n lilleke hondesnuit,
Vat 't pestorke
bij z'n bruukske, en hil 't lepke was eruit!
Al de honde zijn
gevlogen, liepen hard de keeshond nao
en 't pestorke
zi achter 't hek iets, da'k gelukkig nie verstao.
"Da moet ik
Mieke toch 'ns vraogen, hoe zoiets toch meuglijk is.
Want da is 'n
wonderbaarlijk
lepke,
da-d-is iets wa zeker is."
Nao de mis kwam
ie bij Mieke, en ie zi: "Begrep-te da?"
Mieke keek mi
grote ogen, en zee heel verwonderd
:
"Wa?"
"'n Grote
troep lilleke honden han 't op m'n broek
gelaon.
Ze hebben 't
lepke opgegeten, da ge d'r giesteren had ingedaon
."
Mieke begon
gelijk te schreuwen: "Ik ha gin lepke van fatsoen.
Och pestoor, 'k
kan't host nie zeggen, mar ik zal 't nooit mir doen!
Ik docht: 't is
mar vur ééne zondag, en de moeite toch nie werd.
Mèrge moet ik
lappen kopen, dan moet ik toch wir nor de mert."
"Wa-d-is er
m'n keind, m'n Mieke, ge moet nie janke, zè-de gek!"
"'k
Zag
gin lepke op de zolder, ik docht ik nim
mar 't
zwoerd van 't spek."
"O dan weet
ik", zi de pestoor toen,
"worrum
dieën hond mijn ha zien gaon.
Schreuw nou mar
nie mir, m'n Mieke, 't is mee 't lepke toch
gedaon."
Wie kent deze
tekst of kan hem verbeteren?
