|
De
feesten en partijen van vroeger
De preken van Pater Brom Ingezonden door Jos de Vet, Jeanne Opsteeg, & Jacob Stroucken
DE EERSTE PREEK VAN PATER BROM
Ora et labora is de spreuk die mij tot tekst zal zijn Maar vrienden wat praat ik, jullie verstaan geen latijn Want bij Sint Jacob met uw hersenen is het akelig geschapen Ziet die ezels daar mij eens aan zitten te gapen
Ja, het is waar wat ik u al zo dikwijls heb gezegd Je bent zo dom als een eend, zo de baas, zo de knecht Ik wil maar zeggen dat ge wat meer een goed woord moest gaan spreken En de knuisten terdege uit de mouw moest gaan steken
Want jullie armzalige zielen zijn er erg aan toe En u luiwammes is het werken moe Want je zit liever in "’t Vinkje" bij Pieter Pokdalig Jouw vadsig gebroedsel: het werken is zalig
Zei eens een verstandige Jood Ik weet nu zijn naam niet meer, al sloeg hij me dood Maar dat weet ik wel dat geen van jullie zo leep is En de kerel al dagen en jaren om zeep is
Maar je zoekt je zaligheid in de drank en het spel Zeg jullie ginds op dat achterste bankje, versta je me wel? Ik zie het wel ploerten hoe je ginds zit te gapen Je zit onder mijn heilige sermoon weer te slapen
Heeroom, denkt ge, is wat lijpig, hij kan ons hier niet zien Maar apen, tot zelfs in de kroeg kan ik je bespiën Of dacht je dat ik het niet wist dat je dag en nacht aan het spel je verslaaft Des avonds na achten in plaats dat je aan de pap zoudt gaan zitten
Als deftige lui zit ge met je troef in je knoken En je geeft van je zaken den brui En patertje, zegt ge, we mogen ons wel verluchten En je zegt niet dat je ze thuis naar de centen laat zuchten
We jassen en we kiemen, dat onschuldige spel Wat zeg je, onschuldig, dat lieg je, versta je me wel Want was het om een cent, ik zou zeggen:ge je gang Maar dat was een kleinigheid en dat was gangbaar
Maar zelfs een dubbeltje in de pot, waar duivel moet het heen En bleef het bij een dubbeltje, ik zweeg nog maar zelfs een kwartje, waar zul je het halen. Het was beter dat je er aan dacht hier je plaats te betalen
En dan denk eens, wat verzuimt ge nu thans Dat vloekbare spel u te gansch Het is de pest voor je ziel en ’t verderf voor je zaken Terwijl je je kiem en je troef zit te maken
Bederft soms de boter en de room die wordt zuur En daarom alleen is de zoetmelksche kaas zo duur En door het spel krijgt ge aan je zaken een hekel En je werkt zo je eigen in de pekel
En zowaar ik hier voor je sta word je spoedig den bloed En je gaat met je ziel en je lichaam bankroet Verlaat dus de kaart en je kiembord, dat vermaan ik Ge denkt wel, ’t is weer het oude gezanik
Patertje is vandaag niet best op zijn dreef Laat de oude man maar babbelen, zijn mutsje staat scheef. Maar wat denkt ge wel, onchristelijke draken, Is het dus mijn plicht jullie ziel te bewaken
Daar had ge sint Remoldus een man van verstand Wat had die aan den drank en het spel niet het land En stonden in mijn plaats hier zeven Sint Truien Die zouden het u wel een anders beduien
Maar Patertje, denkt ge, ’t is een ziel, ’t is een bloed Ik weet wel, ik ben te gek met jullie armzalig gebroed Maar zegt ge, een glaasje, dat hoort bij het spel Het is goed voor de kramp en Heeroom pakt ‘m ook wel
Zwijgt zondaars, een glaasje, wie zou u het beletten Maar dat is omdat ge je ziel op de jenever gaat zetten Maar ik zal op de smeerpijpen wat beter gaan letten Jaap de koster zal ik aan de herberg op den uitkijk gaan zetten
En wee hem die koster eens proeven laat, hoor Hij is een goede geduldige maar soms is hij ook wel eens Van het hondje gebeten Door hem kom ik al ’t fijne te weten
Doch pas op of ik zal je vervolgen te zwaard en te vuur En je krijgt bij mijn zolen het lapje wat duur En jelui die mij zo dikwijls aan ’t hoofd lamenteren Dat ik aan je mannen de kroeg zou verleren
Je bent ook al lieverdjes, je hebt ook al te veel praat Maar past op de pot en blijft met je man goede maat Maar je zegt: ’t zijn maar brokjes, de meeste Maar jelui weet er ook al slordig mee om te gaan
En dat maakt het om de lorm niet beter (? ? ? ?)
Help ’s avonds wat eerder dat schreeuwlelijk vee van den vloer Want het maakt tot laat in de avond een leven van Joost en zijn Moer Maar ja, zelfs op de pastorie hoor ik ze balken en blaren Sla ze op deze tabberd die kleine Katharen
Ge helpt met zoo’n leven de mannen al uit ’t humeur Ze zoeken hun heil in de kroeg maar jelui zelf jaagt ze uit de deur Ook de grotere jongens en meisjes zijn in uw zorg bevolen Die rekels hebben uit ’t kippenhok eiers gestolen.
Dus ouders let op want de kippen is mijn liefhebberij Maar ik spreek tegen doven want jelui bent niet beter dan zij Je maakt immers zelf zo’n duivelsche sprongen Naar ’t liedje van de ouden piepen de jongen
We beleven een tijd, waar moet het toch heen? Al preek ik als Brugman ge verstaat geen verstand. Ge meent de wereld loopt zo op ’t eind van haar dagen Nu zit ge alsof ge van ’t weer zijt geslagen
Nu wordt ge wel bang is ’t niet waar? Maar goede woorden helpen jelui niemendal. Ge dwingt me er wel toe om zo te beginnen Want met jelui is het moeilijk om garen te spinnen
Ik zeg het zo dikwijls en ik zeg het ook thans Ge leeft er maar als vrolijke Frans. Wat was me dat eertijds een vrome gemeente Maar wat is het thans? En wee je gebeente
Ik hou mijn preek ditmaal voor volbracht Appropos, ’t is November, ik wens jelui Een gezegende slacht. |
Bijdrage van Jos de Vet - uit een liedschrift ca. 1940