De
feesten en partijen van vroeger
Stuur uw bijdrage aan: leed@brabantsdagblad.nl
Sermoon
van de Pastoor van Scharrebeek
Ingezonden
door Jacob Stroucken (uit het liedschrift van W. Offermans, 1872) en
Jeanne Opsteeg-Van Rossum (uit het liedschrift van haar oma, circa 1895)
Sermoon
van den Pastoor van Scharrebeke aan zijn parochianen
Versie
zoals genoteerd in het liedschrift van W. Offermans (1872)
Gemeentenaoren!
Alzoo
vieren wij van daog, den groten feestdaog van het hellig Lammerdieneke dè
mensch dèt naor Gods haort altij de poaijen des Hemels hay bewandelt.
Doe
dè raomske daor is digt ik en kan het niet hauwen nie van den trek nie --
die de poaijen des Hemels hay bewandelt krek as ik ut zoo even gezai heb.
Maar gullie boerenbeesten, boerenvee, die den hellen daog niks doen als
raozen, zwieren, vloeken, tieren en uitgaon, naor de baols en conserten en
dergelijke grouwelijke partijen en dan tot laot in den nacht met de
deurskes rollen, stoeijen en gekheid maoken, en zelfs onder een trouwdak
vernachten, ik en zal ze nie noemen nie om die onnozelen haorten niet te
ontstichten nie, maor ’t zal altij gaon lek as ik gezei gehai heb in den
laoste daog des oordeels, as den Helligen lieven Heer zal bij me kommen en
zeggen: pastoor van Scharrebeek, waor en zijn nouw al uuwe schaopkes, dan
zal ik nog nie antwoorden nie, maor as den Helligen onze Lieve Heer veur
de tweede keer zal zeggen Pastoor van Scharrebeek, waor al zijn uuwe
schaopkes, dan zal ik nog nie antwoorden nie, maor as den Helligen onze
Lieve Heer veur den drieden keer zal opstaan en me heel leelik en veul zal
aonkijkken en brommen lek as ie den eersten keer gedaon hai en tweede keer
en nog zal zeggen -- Mijn Heer Pastoor van Scharrebeek! -- Waor en zijn
nou alle ouwe schaopskes [--] dan zal ik opstaon met een heel droefgeestig
gelaot en zal antwoorden, Och hellige onze Lieve Heer ik en hai geene
schaopkes nie ik en hai niks as bokken en ezels. Des bent gullie
boerenbeesten, boerenvee, want ut kan nie gaon nie lek as et in den
tegenwoordige tijd gegaon hai. En nouw de ondankbairheid van onze
gemeentenaoren, krek as ik in het begin van men sermoon gezai gehad heb
van rollen en stoeijen, en gekheid maoken, en die daog waarin helaas maor
al te veul kaod gedaon wordt en het scheun hemmelke zoo menigmaal vergramd
wordt, maar nouw die ondankbaarheid dan zeggen ze tegen die scheune
patotten nog veul scheunder as ik ze bey mi te velde hai staon
sandsodeflikkers en tegen dè keustelijke brood, van onzen bekker Peer van
Jaoppikke, die getrouwd is met het deurske van Trien van Sommer, dies
noemen ze kug, maor God zal ullie kuchen en dan eten ze in die
kermisdaogen in die daogen waarin die jeugd helaos maor al te veel gevaar
lijdt niks as peperkoek die veul slechter is as ons slechtste roggebrookd,
en niks as mik, maar God zal Ullie mikken. En hiermee sluit ik mèn
sermoon af dat het ullie allemaol saomen totullie eeuwige saolligheid maog
strekken.
Aomen.
|