Ons
moeder durre schort
Van
ons moeder duure schort
Wil
ik oe iets vertellen
Hij
is hêêl simpel mar zee meer
As
hêêl veul dure bontvellen
Ons
moeder durre schort
Die
was mar van katoen
Die
droeg ze alle daogen
Zô
was ze in heuren doen
Ons
moeder droeg unne schort
Ne
bonte dûr de week
Ne
witte vur de zondag
Die
dan wèl deftig leek
Ik
zie ons moeder durre schort
Mee
broôd er tegenaon
Daor
tikte ze ’n kruiske tegen
Eer
zô ze nie on ’t snijen gaon
Ons
moeder durre schort
Daor
kroôp ik gèren onder
Als
ik verleege waar van mèènse
Of
bang van hel en donder
Onder
ons moeder durre schort
Mar
dè wier ons nooit gezeet
Zaat
ieder jaor ’n kiendje
Van
die zûrg han wij ginne weet
Ons
moeder hee op durre schort
Al
hil wè4 luiers opgespeld
D’n
êene kleine was nog nie drûg
Of
van d’n aandere waar ze uitgeteld
Mee
ons moder durre schort
Onder
aon de rechtse tip
Poetste
ze onze ooren
Of
veegde de kruimels van onze lip
Ons
moeder durre schort
Was
aaltij bij de haand
We
veegde er zelfs ons snotneus aaf
We
waren vaaste klaant
In
ons moeder durre schort
Dè
he’k nog nie verteld
Werden
de bônen in gepeld
En
de èèrappels in gescheld
In
ons moeder durre schort
Dè
waar vruuger zo gesteld
Wier
op iedere vrijdagaovend
M’n
bruurs hun weekgeld ingeteld
As
ons moeder durre schort
Tot
op d’n draod toe waar vesleten
Was
ie as stof- of schoteldoek
Bij
lange nao nog nie versleten
Onder
ons moeder durre schort
Leêfde
een tevreeën ziel
Die
alle on ‘hierboven’ liet
Ok
as er wè te treuren viel
Onder
ons moeder durre schort
Zaten
nie de duurtse kleren
Mar
klopte el ’n hêêl grôôt hart
Waor
wij nog veul van kunnen leren
Op
ons moeder durre schort
Werd
ons het bidden nog geleerd
Nauw
draogen ze nimmer zonne schort
En
lekt bidden host wel verkeerd
Tegen
ons moeder durre schort
Wordt
de mik nie mir geweeën
Want
as die van d’n bekker komt
Dan
is ie al gesneeën
Onder
ons moeder durre schort
Was
’t as kend goed vertoeven
Mar
nauw geleuf ik echter toch
Dèk
nauw nie meer zô hoeven
Ons
moeder durre schort
Daor
kruip ik nie mir onder
Ik
zèè nie mir verlegen nauw
Of
bang van hel en donder
Onder
ons moeder durre schort
Daor
zaat gin feministe
Mar
gezag dè had ze wel
Heur
woord was ’t liste, en dè wiste
|