Het
Baokels ei
In
de tijd dat er nog geen atoombommen bestonden
hadden
de boeren van Baokel ‘nen grunen bal gevonden.
Bevreesd
en verschrikt vur da gruun gevaar
stapten
ze ermee naar den Burgervaar.
De
wijzen van het durp kwamen allemaal gekeken
om
hun gedachten erover uit te spreken.
De
schoolmester zin: da is’t ei van ‘nen hagedis,
da
zie’k, omdet er ‘n gruun schaal um is.
Toen
sprak de wijze secretaris:
da’s
vast het ei van ‘n dromedaris.
Toen
zei een koorknaap aan de linkerkant:
da’s
vast het ei van ‘nen olifant.
En
de rechter begos te roepen:
ik
daacht, da ‘nen olifant nie kos poepen !
Den
burgervader, Bartje Versluis,
die
zee: breng da ding naor ‘t gemeentehuis !
En
daar heeft de raad het besluit toen genomen
om
‘t ei te laoten bebroeien um te zien, wat eruit zou komen…
Maar
geen kip of haan of wat voor een vogel
paste
op deze grote ronde kogel !
Toen
sprak het raadslid Driekske Vermeeren:
laot
het ons vrouwen dan eens proberen !
Toen
kwamen de vrouwen van verschillend fatsoen
om
allemaal te broeien op diejen pompoen.
Ze
kwamen van verre, van alle rang en klas,
hun
kont laten keuren, of ze wel goed vur ‘t broeien was.
Eerst
kwam de vrouw van den dominee,
die
ha ‘n kont met goud op snee.
Toen
kwam de meid van de kapelaan,
die
ha ‘n kont met franje eraan.
Toen
kwam de vrouw van de kuster uit de kerk,
die
ha ‘n kont met ‘n Rijksbotermerk.
Toen
kwam de vrouw van Driek van Galen,
die
sprak met d’r kont haast alle talen !
Toen
kwam de vrouw van boer van der Vorst,
die
ha met d’r kont nog nooit gemorst.
Toen
kwam de vrouw van Janus Verheijen,
die
ha ‘n kont, daor konde wel schaats op rijen.
Toen
kwam de vrouw van Janus Patat,
die
ha ‘n kont as ‘n kazemat.
Toen
kwam ‘t wefke van den erreme Jan,
die
ha ‘n verrimpeld kuntje mee ‘n strikske eran.
Toen
kwam een juffrouw uit de stad,
die
ha met d’r kont d’n uurste prijs gehad.
Toen
kwam er nog zo’n helleveeg,
die
blies met d’r kont de hele kamer leeg.
Toen
kwam de vrouw van de luitenant,
mar
die d’r kont was aangebrand.
Toen
kwam de vrouw van Jantje Verkuiten,
die
ha ‘n kont um ‘t "stille nacht" op te fluiten.
De
pastoor, die er ok van ha geheurd,
zei
tegen de meid: hebben ze jouw kuntje al gekeurd ?
Toen
heeft ze d’r kuntje ook laten keuren,
mar
ze had geen prijs, want ‘t zat achtersteveuren.
Een
groot geleerde die het had vernomen
is
toen naar Bakel toe gekomen.
Hij
keek onder ‘t gat van vrouw Versnoeien,
die
juist heel dapper zat te broeien.
Die
vrouw is seffens opgestaan
en
heeft d’r broek vlug dichtgedaan.
De
Burgervaar sprak heel bedeesd:
wat
is ‘t vur ‘n ei geweest ?
Toen
sprak de geleerde, heel beslist:
heel
da broeien is vur niks gewist,
want
wa gullie aanzaagt vur ‘n ei
was
‘ne voorhistorische kiezelkei !
|