De
feesten en partijen van vroeger
Stuur uw bijdrage aan: leed@brabantsdagblad.nl
Bakelse
Feestliedjes - 8 De mol van Baokel - Piet Heerkens
Uit de bundel 'Vertesselkes'
(1941)
bezorgd door Ben van de Pol
DE
MOL VAN BAOKEL
De
Baokelsche boeren
die
ha'n nog noot
'ne
mol gezien,
toen
Klaoske de Groot
'ne
leevende mol vond
op
z'nen ekker;
hij
riep den slachter,
hij
riep den bekker,
riep
al de boeren
toe
ver in et rond
om
't ondier te zien:
et
laag op den grond
in
z'n piloowe pekske
te
vruuten, te vringen
mee
hendjes en vuutjes,
zó'n
vremde dingen...
Den
eene die zee:
"et
Is 'n soort meensch,
mar
dan 'ne mislukte!"
Ze
waren 't nie eens;
'nen
aandere zee:
"'t
Is 'n olliefantje!"
mar
den dieë kreeg weer
van
den derde 'n standje:
"Zeg,
bende naa staopel,
et
is 'n jong verke,
dè
kunde aon z'n doen en
z'n
laoten wel merke!"
Den
börgermeester
die
kwaam daor al aon,
mee
heel z'ne raod om
'm
bij te staon;
ze
keken en keken
en
gongen beraojen:
ze
zouen et ondier
mar
op laote laoien
en
't gaa gaon verzuipen
in
'n ven of 'ne sloot!
Of
zummet verbraande?!
Dè-d-ondier
mót dood!
"Ik
zal et wel slachten",
zee
Jan, de slachter,
"en
worst er af maoken!"
mar
Piggen, den pachter,
zee:
"Börgermeester,
dè
noot van z'n leeve!
we
kunnen et beter
vergift
ingeve;
misschien
is 't den duuvel
in
eige persoon!"
Toen
zee den börger
op
plechtigen toon:
"We
zullen et ondier
ter
plaotse begraoven!"
En
al de boeren
begossen
te draoven
om
schuupen te haolen,
en
spaoiden terstond
een
graf veur den mol
op
Klaoske z'ne grond.
En
op dè graf kwaam
'ne
zerk van cement,
waorop
ge kost lezen:
"N.N.
- Onbekend.
Hier
lee begraoven,
leevend
en wel,
een
ondier, blend,
en
mollig van vel!"
|
|