DE
KERK VERDOUWD
De
Baokelsche kerk stond
te
dicht bij de straot;
"'n
fout van den dommen
pastoor",
waar de praot.
't
Waar geenen tut-tut om
'n
nuuwe te bouwe;
Jan
Voets wies wel raod:
"Ons
kerkske verdouwe!
Want
douwe kost niks, dus
we
douwen ons kerkske
'n
end van den weg aaf!"
..............................
(2)
"Dè
krijgen we verrig",
zee
Tinuske Oomen,
'n
lid van den raod,
"as
de boere mar komen!"
"We
doen 't", zee den börger
in
naom van den raod,
"we
douwen ons kerske
'n
end van de straot!"
De
boere van Baokel
die
kwamen bijeen
en
ze trokken d'r jassen
al
uit om meteen
aon
't douwen te gaon,
mar
Jan Voets, dus de köster,
dieën
slimme, die zee
"'k
Heb 'n veurstel, dus löster:
we
leggen ons jassen
aon
d'aandere zij
vlak
tegen de kerkmuur,
dan
zien we of wij
wè
vordere mee al
ons
sjouwen en douwen!"
De
boeren begossen
d'r
haand' te bespouwen...
"een-twee-húup!
een-twee-húup!"
én
gedouwd as er wier!...
Mar
aachter et kerkske
ree
Toddeman Lier
..............................
(3)
en
die zaag daor die jassen
en
laoide ze gaaw
op
z'n waogeltje... Sassen,
den
Dikke, den börger,
die
gong zoo 's louwen
of
't kerkske verschoof bij
dè
roepen en douwen...
Toen
kwaam ie geloopen
en
bölkte: "'n Wonder!
De
jassen die liggen
er
ammaol al ónder!
Haaw
op! Haaw op!
Wè
zijn me toch sterk!"
Toen
stond ze vort góéd,
die
Baokelsche kerk!