DE
BOEREN VAN BAOKEL
Wè
waren die boeren van Baokel toch dom!
Zo
dom waren nergens de boere!
Ik
heurde d'r zetten en 'k laagde me krom;
naa
slao ik van rommeldebom op de trom
en
ik zing van die Baokelsche toeren!
Ge
weet wel waor Baokel in Brabant lee:
et
lee aon den uitersten kaant, en
't
bestao mar uit enkelde boerestee,
wè
haai en wè waaie, - de weerelt, o jé,
is
er toegestesseld mee kraante!
Ons
taante Keeke, - dè weete gij wel, -
die
wier geboren in Baokel;
z'is
laoter getrouwd mee 'nen Tilburgsche kel;
d'r
harses die werkte nie als te fel,
mar
vertelle, dè kos ze miraokel!
Al
wè'k van d'r weet over Baokels verlee,
dè
zal ik van boven toe onder
aon
öllie vertellen in 't lang en in 't bree,
lijk
taante Keeke 't me veurverteld hee:
hoe
lomper en plomper, hoe schoonder!