DE BOEREN VAN BAOKEL

 

Wè waren die boeren van Baokel toch dom!

Zo dom waren nergens de boere!

Ik heurde d'r zetten en 'k laagde me krom;

naa slao ik van rommeldebom op de trom

en ik zing van die Baokelsche toeren!

Ge weet wel waor Baokel in Brabant lee:

et lee aon den uitersten kaant, en

't bestao mar uit enkelde boerestee,

wè haai en wè waaie, - de weerelt, o jé,

is er toegestesseld mee kraante!

 

Ons taante Keeke, - dè weete gij wel, -

die wier geboren in Baokel;

z'is laoter getrouwd mee 'nen Tilburgsche kel;

d'r harses die werkte nie als te fel,

mar vertelle, dè kos ze miraokel!

Al wè'k van d'r weet over Baokels verlee,

dè zal ik van boven toe onder

aon öllie vertellen in 't lang en in 't bree,

lijk taante Keeke 't me veurverteld hee:

hoe lomper en plomper, hoe schoonder!