Het
mooiste jeugdboek...
Toen ik
jong was, was elk nieuw boek dat ik las, het
allermooiste. Op zondagmorgen liep ik - altijd onderweg belaagd door
een keffend en hielenbijtend keeshondje dat
uit de in mijn herinnering altijd openstaande
deur van een huis te voorschijn kwam als ik naderde - naar de uitleenbibliotheek
van een andere parochie dan de onze, want uit die van ons had ik
alle boeken inmiddels gelezen. In de bibliotheek mocht ik zelf zoeken
- in tegenstelling tot gewone kinderen die minder lazen, en voor wie
de bibliothecaris zelf boeken te voorschijn
haalde. Ik nam zoveel boeken mee als ik dragen
kon en mee kreeg. Terug naar huis, langs de keeshellehond, en de
rest van de zondag was ik onder de pannen.
Zo las ik alle boeken van Karl May die zij hadden, en
de vrijwel complete Jules Verne. Pim Pandoer.
En meters cowboyboeken. Wat
het mooiste jeugdboek was, weet je pas heel veel later. Dat ontdek
je doordat je ze niet blijkt te vergeten.
Naarmate je ouder wordt, ontdek je je eigen
geschiedenis steeds meer. Ik begrijp steeds beter waardoor ik
geworden ben die ik ben.
De boeken die mij het meest beïnvloed hebben, zijn
'de boeken van De Blauwe'. Zó heb ik ze mij altijd herinnerd. Ze
gingen over De Blauwe, een halfbloed Indiaan
die van alles meemaakte waarvan ik mij eigenlijk alleen herinner
dat hij eenzaam was, en door iedereen in de steek gelaten, dat hij helemaal
alleen in de woestijn en tussen de rotsen zat, met pijn in zijn lijf.
Geen idee hoe het allemaal zo gekomen was, geen idee ook hoe het
weer
goed gekomen is. In één deel stierf hij echt,
geloof ik. Dat zal mij helemaal niet bevallen
zijn.
Hoe hebben ze mij beïnvloed? In mijn levensgevoel.
In het centrale idee van desnoods alleen te
staan, maar in elk geval het goede gedaan te hebben. De boeken
hebben bijgedragen tot mijn geweten. Ik zou ze graag nog eens herlezen
uit nieuwsgierigheid naar mijn jonge zelf. Ik ben ook benieuwd of ik
ze nu nog draaglijk zou vinden - vermoedelijk niet.
Onlangs kwam ik erachter - via het onvolprezen
Internet - dat het hier ging om een reeks
boeken van Luke Allan, pseudoniem voor William Lacey Amy. Amy schreef
de boeken rond de jaren twintig van de vorige eeuw. Ik las ze rond 1956,
waaruit we minstens kunnen concluderen dat de leesbibliotheek die ik
bezocht, zuinig was op zijn boeken. Blue Pete,
halfbreed. The return of Blue Pete. Geen idee
wie ze vertaalde of bij welke uitgeverij ze in Nederland verschenen.
Ik heb ze ook nooit meer terug gezien - hoewel u begrijpt dat ik op
elke rommelmarkt toch weer even kijk.
Naschrift
van de redactie:
Ìn het
Lectuur-repertorium van 1968 troffen wij de volgende titellijst aan:
De Blauwe
als spoorzoeker Blue Pete: Indian Scout)
De Blauwe
helpt zichzelf (Blue Pete: Rebel)
De baluwe in
doodsgevaar (Blue Pete, halfbreed)
De Blauwe in
tweestrijd (Blue Pete's dilemma)
De Blauwe
vogelvrij verklaard (Blue Pete: Outlaw) De
Blauwe werkt alleen (Blue Pete Works Alone) Terugkeer
van de Blauwe (The Return of Blue Pete) Wraak
van de Blauwe (The Vengeance of Blue Pete) De
Nederlandse vertalingen verschenen in 1953 en 1954 bij uitgeverij De
Combinatie in Rotterdam.
|