Eindelijk tijd om gehoor te geven aan jullie oproep
in het Brabants Dagblad: met welk boekje u in welk hoekje zat. Ik
ben eens tussen mijn oude boeken gaan kijken. Een aantal titels weet
ik zo wel, maar ik zie dat er nog veel meer bekenden tussen zitten.
In de eerste klas van de lagere school werd mij het
lezen bijgebracht en sindsdien is het een verslaving geworden. Het
maakte mij niet uit waar ik was, ik las alles wat los en vast zat.
Dus ik las in elke hoek wel een boek. Ik was enig kind, en
lezen is dan een prachtig tijdverdrijf waarbij je niemand nodig hebt
en in je fantasie de meest avontuurlijke dingen kunt meemaken.
Ik werd lid van de bibliotheek, had lezersnummer 614
(wat ik na al die jaren nog weet). De bibliotheek was gevestigd in
een ruimte van het Wit Gele Kruis-gebouw. Ik haalde er het maximale
aantal boeken en had er minstens één dezelfde dag alweer uit. Vaag
herinner ik me de boeken van "Milly Molly Mandy". En ik
leerde daar de verhalen van Jip en Janneke kennen. (Nu ik Jip en
Janneke verhalen voorlees aan mijn kinderen roepen ze niet meer die
sfeer op die ze toen voor mij hadden.)
Mijn eerste "echte" boek uit de
boekhandel: Edda en Wimmie. Schrijver onbekend. Ik had het
dezelfde dag nog uit.
Daarna volgden er vele, vele boeken. Vaak
pocketuitgaven, van de Kluitman kinderpocketserie. Ik zag op de site
het boek "Juffertje Korenbloem" van Freddy Hagers. Mooi
om weer te zien. Ook "Vadertje Langbeen" zag ik daar
terug.
Ook de boeken van Jaap ter Haar, de serie over
"Lotje" en "Saskia en Jeroen".
Cok Grashof schreef de "Claudia
-serie", die ik zo ongeveer allemaal gelezen heb. Mooi hoor.
Maar het liefste las ik toch die echte
tranentrekkers. Wat te denken van "Mariska de circusprinses"
van Sandor Kis, uitgeverij Malmberg, Den Bosch. "De olijke
tweeling op zaal negen" van Arja Peters. De serie van
Irmgard Smits, het meisje dat in een sanatorium moest verblijven. De
serie begon met: "Blijf lachen, Irmgard"
Het echte boek over Heidi, met foto's uit de
film. Vertaald uit het Zwitsers naar het boek van Johanna Spyri,
prachtig.
Ik heb de boeken allemaal meermalen gelezen en kan
me nu, alleen al bij het zien van de voorkant, alweer de sfeer van
het boek oproepen. Rond Kerstmis kwam altijd die film van Heidi
op de tv, dat was dan helemaal janken geblazen natuurlijk.
Op school lazen we klassikaal de verhalen over
"De Zandmannetjes", een groot gezin waarin, naar
goed voorbeeld, alles altijd keurig verliep.
Mijn kinderen, 8 en bijna 6, zitten dik in de
boeken. Want moeders koopt nogal eens wat voor ze. Ik lees veel voor
en onze zoon van 8 is inmiddels zelf flink aan het lezen. (Dolfje
Weerwolfje, boeken van Sjoerd Kuyper over Robin, boeken van
Paul Biegel en natuurlijk sinds kort Harry Potter.)
We hebben Pluk van de Petteflat en Otje, boeken die
er in mijn jeugd ook waren, maar die ik toen nooit gelezen heb.
Ik vraag me af of het voor de kinderen dezelfde
gevoelens oproept. Wij waren toentertijd, ik ben geboren in 1959,
nog niet veel gewend. Je was toen gauw tevreden. Nu is er de hele
dag tv, videobanden in overvloed, computer en de film. Toen was het
alleen die boeken, tv was veel minder en naar de film ging je niet
vaak.
Ik blijf het lezen van boeken wel promoten, ik
heb er zelf oneindig veel plezier aan beleefd.