Mijn mooiste
kinderboek is Alleen op de wereld van Hector Malot. Ik heb
het niet meer en zou het graag willen hebben. Ik heb het thuis
zitten lezen, met tranen in de ogen. Over dat aapje, die honden en
dat mannetje dat zo alleen was. Ik denk dat ik 10 jaar was toen ik
het las, maar natuurlijk las ik ook de Engelbewaarder van de
Fraters van de Gasthuisstraat en later de Gouden Wiek en Arendsoog
en Pim Pandoor en Puk en Muk . Ja ik ben echt gevormd
in die tijd, kapelaans, pastoors, noem ze maar op.
Ik had als
12-jarige een innig contact met een dame van de Tilburgsche Courant,
ik meen tante Clara. Zij spoorde kinderen aan om te schrijven. Dus
ik niet al te lui onder het pseudoniem van "De
wekker" regelmatig stukjes schrijven voor de kinderpagina van
de T.C. (Tegenwoordig schrijf ik onder het pseudoniem Robini.)
Wat een
tijd, wat een herinneringen.
Maar ALLEEN
OP DE WERELD was het echt voor mij. Net als de film Marcelino
Brood en Wijn in de Oude schouwburg op de Heuvel; janken mijnheer
janken.
En
desondanks ben ik goed terecht gekomen; misschien wel daarom:
jeugdcentrale Wiek, welpen, verkenners. Ik heb het allemaal gehad.
Ik sluit
maar af want anders moet ik weer janken.
2
Ik
las ook in mijn jeugdjaren alle boeken van Arendsoog en Witte
Veder van Nowee (de oude dan). Alle boeken van Pim Pandoer.
Natuurlijk de Katechismus, en een boek over Adri van
Oorschot en zijn knecht Li ang (dat ging over goochelen). Stoere
verhalen van frater Reymundus in de Gouden Wiek.