CUBRA HOME

 

Pieter de Laat

Gedichten

Inhoud

 


Over de auteur

Pieter de Laat woonde in het dorp Lithoijen vanaf zijn geboorte in 1955. Vanaf 1999 woont hij in Oss. Gedichten houden hem elke dag bezig. Toch gingen ze met mondjesmaat naar buiten toe. Galerie Reinart uit Oss gaf enkele bibliofiele bundels uit; De Spraakbes in 1996 en Randgebied in 2000. In 2010 liet hij de bundel Een dorp aan de Maas drukken. Gedichten kwamen onder andere terecht in uitgaven van Brabant Literair, Brabant Cultureel, Uitgeverij Hoenderbossche Verzen, de Nacht van het Gedicht, de Literaire Kring Goirle, de bibliotheek te Oss. In 2016 plaatste het tijdschrift ‘Speling’ een essay van zijn hand.

Geruime tijd gaf hij les binnen het vmbo te Oss en ontwikkelde er programma’s die kunst een middel voor persoonsvorming lieten zijn. Ten slotte gaf hij drie jaar les als leraar levensbeschouwing/filosofie op een havo-vwo-gymnasium te Oss.

 


Titus

Ter gelegenheid van de heiligverklaring van  Titus Brandsma op 15 mei 2022

zeven gedichten


Zingen

Zingen (2020) is een zoektocht naar het eigene

dat door een opdringerige buitenwereld wordt overstemd.

De bundel bestaat uit 5 x 6 gedichten

die in samenspraak met Cubra zijn gebundeld.

De bundel opent met vragen over schoonheid

en ‘echte’ kunst en benoemt vervolgens het gevoel

van onvoldaanheid dat nooit iets af laat zijn.

Van hoe de buitenwereld iemand in beslag kan

nemen, volgt daarna een schets.

Ten slotte wordt het begrip zingen belicht,

een ‘vangen van liedjes’, die je vergat of geen adem voor had.

 

Een dorp aan de Maas

Randgebied

De Spraakbes

De gedichten in Een dorp aan de Maas (2010) gaan over Lithoijen, een van de Maasdorpjes die eeuwenlang leden aan de nukken van een rivier. Jaarlijkse overstromingen en onverhoedse dijkdoorbraken oefenden invloed uit op het gevoelsleven van de geïsoleerd levende dorpelingen. Ze werden als gevolg daarvan door buitenstaanders gekenschetst als ‘uit de klei getrokken’. In Een dorp aan de Maas probeert De Laat de beleving van dit volkje te vertolken.

Randgebied speelt zich af aan de Maas. Een persoon gaat in gesprek met de overgeërfde cultuur, die hij een cultuur van het zwijgen noemt.

‘Introductie’ schetst de niet te benijden positie van iemand met een been voorzichtig in water en een ander stevig op land daarlangs. Geen wonder dat een verlangen naar uitvaren leeft. Tegelijk is er de vraag wat dit zal brengen.

Deel twee, ‘In de rivieren’, is het hart van de bundel en het meest intiem. Hier wordt gereflecteerd op voorouders, de invloed van de geografie op een mentaliteit van bewoners, en de betekenis van poëzie.

Het derde deel, ‘Zoom’, begint met de woorden waar je bent en niet zijn wilt. In dit hoofdstuk vinden pogingen plaats om het ‘randgebied’ toch eigen te maken door het ophalen van persoonlijke ervaringen.

Deel vier, ‘Zo’n zon’, zet het bovenstaande door. Er wordt gezocht naar ruimte om vrij te kunnen bewegen binnen een dwingend aanwezige cultuur en naar warmte die het ijs kan breken waarin een ik bevroor.

In de teksten zijn nogal wat tegenstellingen verwerkt waar de filosofie van Heraclitus

van Efese de voedingsbodem voor was. Tekeningen van Ria van de Ven geven de tekst 

een extra duiding. Randgebied werd de laatste uitgave van uitgeverij Reinart Edities, in 2000.

 

De Spraakbes is van 1996. Het was de eerste bundel van Pieter de Laat en van een reeks poëzie bij uitgeverij Reinart Edities tegelijk. De stijl wordt vooral gekenmerkt door eenvoud. De toonzetting van de teksten is ingetogen, introvert, serieus en wat gesloten. Er wordt een sober gebruik gemaakt van beeldspraak. Anekdotes komen in de teksten vrijwel niet voor, ironie al helemaal niet. Natuur en innerlijke belevingen komen daarentegen in ruime mate aan bod. Er wordt een zoektocht geschetst naar de eigen natuur, die uitkomt bij de spraakbes die je vindt in een stilte na de storm.