|
Pien Storm van Leeuwen van
wanten
onthand liggen twee wanten op het pad zomaar verloren over hun vacht waar wielen trokken sporen legde de nacht kristallen lijnen rijp een vlaag jaagt bladeren langs duim en vingervlak en waait verbaasd mij vragen aan wie was er toch zo winterwarm bij hand dat hij van wanten niet langer weten wou
|