Woensdag 11 juni 2003 - Tot eind deze week kunnen
Tilburgse dichters een gooi doen naar de functie van stadsdichter.
Na de zomervakantie wordt bekend wie de uitverkorene is. Maar er is
nu al volop leven in de brouwerij.
Nooit geweten, nooit gedacht zelfs dat het in
literaire kring in Tilburg zo kan gisten en borrelen. Niet zozeer
omdat er een veelbesproken bundel op punt staat te verschijnen of
dat schrijver X dit keer buiten zijn boekje is gegaan. Of omdat een
gewaardeerd programmamaker van een van de grote publieke zenders
zijn oog heeft laten vallen op de stad en haar poëten. Dat zou nog
te rijmen zijn met de beroering in met name het dichterscircuit.
De zaak is veel prozaïscher. Het gaat om ego, om status, om
erkenning en (last but not least) om geld. Ofwel: het
stadsdichterschap van de gemeente Tilburg: een benoeming voor twee
jaar, jaarlijks minstens zes gedichten voor een salaris van 3000
euro per jaar. Zaterdag sluit de sollicitatietermijn. Daarover
praten zij. Er wordt gegist wie heeft gesolliciteerd. Er wordt
gespeculeerd wie de meeste kans maakt. Men klopt veelal zichzelf en
soms een ander op de borst. Nee, nee, wij noemen geen namen.
De toekomstige stadsdichter is gewaarschuwd voor jaloezie en
verbroken vriendschappen. In de dichterscompetitie wordt geen middel
geschuwd. Een peiling enkele maanden geleden op de Cubra-website
(Cultureel Brabant) naar de meest geschikte kandidaat is voortijdig
stopgezet omdat stemformulieren zijn vervalst. Op een dag kwamen er
zevenhonderd van hetzelfde adres binnen. Nee, wij noemen geen namen.
We weten uit betrouwbare bron dat een dichter van zijn collega's te
verstaan kreeg dat hij beslist niet kan meedingen. Hij voldoet niet
aan de vereiste dat de stadsdichter in Tilburg dient te wonen. De
dichter in kwestie doet mee aan de gedichtenreeks in het Brabants
Dagblad. Deze staat los van de officiële stadsdichter.
Het gerucht waarde rond dat dichter Victor Vroomkoning van Nijmegen
naar Tilburg zou verhuizen. Vroomkoning (Walter van de Laar) geniet
landelijke bekendheid en erkenning voor zijn werk. Alom is gehoopt
dat Vroomkoning pas na de benoeming zou neerstrijken in de stad. Ter
geruststelling: het schijnt niet waar te zijn.
Het laatste nieuws: er is een dichterscollectief in oprichting voor
de functie van stadsdichter. Een van de vijf beoogde collectieve
dichters heeft er 'geen goed gevoel over' en mailt een collega die
niet genoemd wordt. De laatste klapt uit de school bij het Brabants
Dagblad.
Nee, nee, we noemen geen namen. Staan de dichters elkaar nu naar het
leven? Welnee, zo erg is het ook weer niet. Het stadsdichterschap
brengt leven in de brouwerij, veelal onder het genot van gerstenat.
Soms zit er wat venijn bij. En sommigen willen bijzonder graag
uitverkoren zijn.
We gaan de vereisten eens na: liefde hebben voor Tilburg en zijn
geschiedenis. Men zegt dat de betrokkenheid bij Tilburg opmerkelijk
is toegenomen bij een aantal aspirant-stadsdichters. De stadsdichter
moet optreden en voorlezen uit eigen werk. Denkend aan de
performance van enkele dichters schrappen we enkele namen. Bij de
gewenste eigenschappen als spontaniteit, humor en
relativeringsvermogen, komt het potlood weer te voorschijn.
Relativeren lijkt de grootste hobbel te zijn. Nee, nee, we noemen
geen namen.
In Amsterdam zou deze storm in een glas water uitgroeien tot een
verzwelgende orkaan. Tilburg heeft niet eens grachten.