|
Martijn
Benders
Zo
gaat het, en niet anders
De spelfouten
zitten als goedkope hoertjes
voor de ramen in zijn gedichten
terwijl de lezers met de kraag omhoog
in hun regenjassen langsloffen
steekt er af en toe verleidelijk
een in kant verstrikte
hanepoot uit het raam.
Het nummertje is zo gemaakt.
Het felrode licht van de grammatica
verwarmt het inktzwart gedogen
van de straat. Puntkomma! Puntkomma!
De lezer gaat zijn boekje te buiten
en legt na een of twee minuten
20 euro op tafel neer
De dichter trekt zijn gulp open
en zijn strikje los en huppelt dolblij
als een dun lichtje naar de horizon
terwijl de lezer door streng kijkende
geüniformeerde vlindermannen
in de kladden wordt gegrepen.
M.H. Benders - 19-12-2004
|
|