ODE
Twee
hoge omes op het erf
die
ik elke dag begroet
als
ik naar mijn baas toe moet.
Bakens
van de vier seizoenen
die
nog vele lentes groenen
als
ik al lang en breed bederf.
O
kastanje, ik hou van je!
O
plataan, je grijpt mij aan!
Waarom
hou ik van die bomen?
Ben
ik fallisch gefixeerd?
Och,
die Freud was zelf verkeerd.
Ik
denk liever dat ze leven
om
ons het signaal te geven:
ook
een oude boom mag dromen!
O
kastanje, ik hou van je!
O
plataan, je grijpt mij aan!