LEGE PLEK
Als ik, in de trein, het koude dorp passeer
zie ik ineens de lege plek, vers geëgaliseerd:
de oude boerderij is weg!
Tijdens mijn dagelijks verkeer tussen woning en werk
is haar afbraak, letterlijk, langs mij heen gegaan
terwijl ik, nauwgezet, het laatste onheil spelde.
Voor weemoed is geen tijd, we moeten voort!
Tot op een dag, opkijkend uit je krant, je ontdekt
dat je ook zelf niet meer in de wereld hoort.