taal die niet wortelt in stilte
haalt voeding uit de herrie
van alles wat bekend is
die taal, verbaal
is het zilveren spreken
de napraterij, het papagaaien
goed bedoelde herhaling
van wat ooit al eens gezegd is
nee, er is niets nieuws
onder de zon
maar als de maan klimt
in het duister van de nacht
klinken kreten als decreten
nieuwe rituelen schrijven zichzelf voor
en gaan er op een bezem bliksemsnel vandoor
als de eerste merels fluiten
nog ligt poederdik fatsoen
op hun glimmende gelaten
maar weldra gaat men zich te buiten
slaat verveling om in zucht
om te vernielen
als in een nieuwe hoogmis zie ik
berouwvol mensen knielen
bij de puinhopen van wat eens was
in stille hoop
op wat gaat verrijzen
uit de as….