tijd staat niet stil zelfs waar
in uitgestorven stoffige stadjes sloffend
het kromgebogen bier in slow motion wordt
gebracht
gaat de avond zonder dralen over
in de onsterfelijk donkere nacht
tijd roept niemand ooit naar huis
waar ga ik eigenlijk naar toe?
ook in mijn aanwezigheid geef jij niet thuis
de kippen zijn weer van de leg
gelukkig weet de beek de weg
zie ze daar toch staan
donker geklede bejaarden
geen plein en straathoek zonder
ze twisten rekbaar
als tastbaar elastiek
geven elkaar gevat
een tandeloze glimlach als repliek
vergeten alles, vergeven nooit
en claimen zo de eeuwigheid
van ooit naar ooit
dit is een gedicht samengesteld uit de
mooiste zinnen
uit de column 'GEWEZEN DORP' van Frans
Brinkman
wil je de hele column lezen
kijk dan op :
http://www.roemenie.com