in de schaduw van de parabool
dwalend tussen afgebroken herinneringen
blijven waardeloze getuigen wachten
op hetgeen in toekomst zal ontrollen
keer op keer kraait ‘n haan
tegen een verdwenen dag
duizend en een dingen
doordringen het onbeperkt denken
nauwgezet gevolgd door zien
terwijl een vogel in cirkels zweeft
boven ’n niets doorlatend schild van
woorden
wordt alles plotsklaps onbespreekbaar
de dag passeert
opnieuw ‘n nacht
vliegt naar
een nieuwe morgen
dook