|
Herbert Mouwen
Schildpad
Mijn huisschildpad sleept zich in een
rechte
lijn naar het midden van de moestuin, stopt
tussen de tomaten, kruipt in zijn schulp, blijft
zo voor enige uren zitten om daarna rechtdoor
zijn weg te vervolgen, zich achter de uitgelopen
kroppen sla te verstoppen voor het aantredende
winterlicht - Zo brengt het pointillisme van het
najaar met kleurige vlekken die als uitgelopen
inkt opdrogen in een soort van zwarte aarde
hem in een ongehoord decemberzwijgen - Zo
moet het zijn gegaan: half het voorjaar vond ik
hem terug, zonder kop, een onbewoonbaar
verklaarde woning - Mijn schildpad kon zijn
draai niet vinden, ik heb er geen woorden voor
|
|