Herbert Mouwen

Onaangekondigd


Ze kwam zomaar ergens vandaan,
van een reis met een vlinder, van
de brug die ze nog moeten bouwen,
uit de melodie van een wiegelied of
uit het karmozijn van een kleurige
gedachte - Ze kwam, ze dacht na en
dacht iets te willen, maar achteraf
denk ik: ze was er al

De coulissen van een kindertijd wilde
ze openzetten, ze moest meelopen
op de wijzerplaat van de staartklok,
de smalle toetsen van de piano met
hun zwarte jassen durfde zij aan te
raken, zonnebloemen met fleurige
zomerhoeden te groeten - Ik dacht
dat ze nooit zou komen

Waar komt ze vandaan, denk ik steeds
minder, de eeuwigheid heeft slechts
vier wielen en de arabesken van ons
verleden lijken van porselein - Klaar
zijn we voor de trek - Dit jaar zit er
ernst in de herfst, het plengoffer kun
je niet buitensluiten, noordenwind
brengt ons het zuiden