Herbert Mouwen

Eindigheden


Naar het grenzeloze in het licht van
een leeslamp, naar de velden van de
verhulde dingen, naar de spiegeling
van de niet getoonde gezichten, naar
de verlossende illusie van opgewonden
zijn, naar de verdraaide zinnen van
een spelend kind, naar de schok van
niet vervulde wensen, naar het ultieme
lef van de nooit vertoonde kunsten, naar
de schrijnende hunkering van de dichter,
naar pijn van de kwetsbare onderwerping
aan haar milde blik, naar de melancholie
van loden schoenen voor de tuin, naar
het dwaze van nooit tevoren, naar het
begin van een vlecht, naar bodemkleuren,
ik had het einde maar bracht het terug