Herbert Mouwen

De woorden van de vier seizoenen

Zij kent de woorden van de vier

seizoenen, woorden die haar knieën

tegen elkaar houden, woorden die

als lelies op het water liggen, maar

niet drijven, de rode en gele woorden

die aan takken ongekend groen waren,

bodemloze woorden die zich onder

haar voeten verstoppen omdat ze

betrapt is, woorden die om haar

koelte te geven een laffe hitte van haar

afslaan, willige woorden die nooit

een daad zullen worden, zachte woorden,

die over mijn blanke huid schaatsen,

dierbare krassen achterlaten, diepe

wakken ontwijken, bruggen slaan