Herbert Mouwen De
woorden van de vier seizoenen
Zij
kent de woorden van de vier seizoenen,
woorden die haar knieën tegen
elkaar houden, woorden die als
lelies op het water liggen, maar niet
drijven, de rode en gele woorden die
aan takken ongekend groen waren, bodemloze
woorden die zich onder haar
voeten verstoppen omdat ze betrapt
is, woorden die om haar koelte
te geven een laffe hitte van haar afslaan,
willige woorden die nooit een
daad zullen worden, zachte woorden, die
over mijn blanke huid schaatsen, dierbare
krassen achterlaten, diepe wakken ontwijken, bruggen slaan
|