|
Hans
Manders Oma
Ze
leek meestal een heel normale vrouw: haar
klein postuur, haar bril, haar grijze krullen. Al
was ze steeds omringd door sjieke spullen, ze
kon de oma zijn van mij en jou. Het
liefst gewoon, deed zij toch plichtsgetrouw de
zware taken die zij moest vervullen, waardoor
wij haar niet snel vergeten zullen. Al
was ze oud, haar volk is in de rouw. Ook
mij heeft Juliana’s dood gegrepen, al
was ik nooit zo voor de monarchie en
zal ik met ons koningshuis niet dwepen. Nu
ik op de tv haar foto zie, zie
ik daarna, mijn ogen toegeknepen, van wie mijn oma was een soort kopie.
|