breed
uitgevouwen lappendeken
met
hier en daar dat felle
van
een caleidoscopische verrassing,
ongelijk
in alles wat de eentonigheid
met
een willekeur aan groeiend hout
of
uit elkaar in lange lengten.
beweeglijk
op het ritme der seizoenen
en
wachtend op de argeloze
die
met zijn verbaasde uitroep
de
vogels wekt en klein wild
met
neerslag die de zon maakt
tot
een ongeziene graagte.
weerspiegelt
zich het zwerk
in
onbestemde plassen regenwater.
van
al wat leeft of daartoe ooit
Dan
slaat uitbundigheid een wig
het
feest van het ontstaan.
Zoveel
kleur en zoveel spattend water,
zoveel
vogels die de ruimten
broedplaatsen
van wonderlijk bestaan.
En
is mijn Brabant wit van sneeuw
of
glinsterend van hard geworden water,
dan
wacht ze als een bruid,
Emanuel
2007 (foto's en gedicht)
|