|
Uit:
Donkerstraat
WANDELING
Soms
is alles goed en niets bedacht
Slabroek
lag er nog en ook de wegen
die
samenbrengen wat anderen naar elders bracht
de
hond voorop gelijnd aan m’n zusters gezag
het
gesprek stokte niet er werd voornamelijk gezwegen
over
wat wij voorheen afgesproken niet over de lippen kregen
we
passeerden een tuin vol springbalsemien
waarachter
een boer was te zien en de stilte
die
niet waarneembaar bezit nam van alles wat wij dachten
in
het wortelveld kwamen we zelfs onszelf niet tegen
behalve
de hond die konijnen rook en god weet wat voor leven
heel
even ontstond er een oud verbond
met
oude wortels in een andere niet te belopen grond
Uit:
Het tafeltje van Emily
KOEKOEK
Hoe
lang lig ik nu al in het Gras.
Vanmorgen
bloeide het, terwijl ik sliep.
Herschiep
het Weiland in een golvende plas
waarin
wat koeien dreven.
Ik
loop in korte broek
De
natuurgids ontleedt niet
de
veelheid van zijn weelde
hoewel
ik ijverig bladerde en las.
De
wereld was in orde en beschreven.
Leeuweriken
vallen richting zon.
Een
Gele Kwikstaart klom andersom
Boven
de Meidoornstruiken.
Het
kan niet beter.
Alles
blijft, zoals in een prent
Van
Koekoek, steken in ontluiken.
Of
zoals op een 19e eeuws schilderij.
Wat
twijfel in het licht misschien
En
dreiging aan de horizon.
Voor
de rest geheel volmaakt.
Het
kon althans niet meer stuk.
Uit:
Morgen is er weer pindakaas
OPA
Omwille
van zijn gezondheid
heeft
hij ze weg gedaan.
Twaalf
hennen en een haan, die op
het
laatst biljartte met het kalend
achterwerk
van zijn minnaressen.
De
opkoper zet zijn fiets met een
droge
tik op slot.
In
zijn rechterhand de rieten mand.
De
geur van het laatste oordeel
hangt
in de kamer.
Pracht
Barnevelders, mompelt ie
met
verstand, maar ja de staat waarin…
Mijn
opa tot rechter verheven
bepaalt
de prijs van het pluimvee
en
zijn eigen geweten.
Ik
zie hem nog staan, een humeurig man
die
voor de lege ren
in
zijn achtertuintje het restant van zijn
leven
in het nachthok drijft. |
