|
Carina van der Walt
mene mene tekel
Als een engel van twijfelachtig allooi door de gangen zweeft en met sluipende maat me ongezien meet: - je bent te licht bevonden - je bent te zwaar bevonden - te luchthartig - te ernstig - ’n luilak - ’n werkezel dan wandel ik met betraande wangen met gloeiende ogen
naar de Oude Warande, waar een dik tapijt van bladeren mijn voetstappen dempt en elk schreiend oordeel met stiltes ontkent.
Als het mij allemaal te veel wordt: achterdocht, wanhoop, afstandelijkheid, ontgoocheling, betrouwbaarheid, erkenning, opluchting, ontkenning, opgetogenheid, nieuwsgierigheid, vertrouwen, minachting, getrouwheid, ongeloof, afwijzing, optimisme, achteloosheid, liefde, respekt, ontmaskering, geloof, verachting, hoop, deprimering, afkeuring, haat
dan ijsbeer ik in de glazen lift in Dante op en neer, op en neer, op en neer tot ik zelf desintegreer en onzichtbaar en leeg naar buiten zweef.
Elementêre toepassing van geometrie in die vierde dimensie (1903 -2005)
Verlief – met hande inmekaargevleg soos dié van Rodin met flinke treë en skitterende oë, selfversekerd lei hy ons áf in die vierde dimensie in na die moltreinstasie.
Nostalgiese trekklavierdeuntjies sleep die Paryse strate na benede en neem onheilspellend van ons afskeid.
Die trein dool soos ’n blindemol deur hol gange deur die vakuums in ons koppe – uitgerekte sekondes voor ’n geluidlose slag, struikelende chaos, gille ’n rokende tonnel wat die werklikheid in skerp rooi strepe orden.
knarsend kom die blindemol tot stilstand.
Klerehangerskouers gespanne met intense pupille pikswart vergroot en ’n stem vreemd verdiep deur ’n nuwe adamsappel lei ek hom na bó uit die vierde dimensie uit teen die stasietrappies op.
Vrolike trekklavierdeuntjies bied opnuut die Paryse strate aan en verwelkom ons niksvermoedend.
Bibberend verdwaas vee hy met slanke hande onseker trane van sy wange. Met ’n vreemde hoë stem en wankelrige treë laat lei hy hom na ’n restaurantstoel vir ’n warm koppie koffie.
uit de handgelopen gebed
ik ben STOM
dom
zelfoverschatting70x7xGodwathebikgedaan?vergevevergevemijvergeve!ikhebhetpaardachterdekarges pannenallesallesligtnudoorelkaarzuidisnoordenwarmiskoudkoudbenikkoudtotopmijnklappertandende skelethierisgeenverdraagzaamheidikhebdeliefdemeteendrogemondmetheelveelzweetdoorwoestijneng evolgdtotinkoeienveldendiestinkenwaarzijheiigtussenhartzeerherfstbomenhangtmijngeliefdehangtinhe tboshetbitterbessieboshierisgeenondersteuningikhebdestilettovandetsotsiverruildvoorhetonzichtbareg eweldvanuitsluitingenvooroordelenikdraaggeenhoofddoekikbennietmoslimjehoeftmijnietmetachterdoch ttebejegenenikslaapniet’savondstussenmessen,nee
dom
STOMP ben ik
amen
gaudeamus igitur (van korte duur is het leven - 1287)
Ik ben een grote plataanboom: mijn bladeren flap-flapperen naar beneden…
Studenten zullen mij argeloos plat trappen.
Ik vermolm tot fijngeaderde handjes, verouder bijna onopgemerkt – kraak, buig stram onder elke nieuwe wind van verandering,
maar gouddoorglansd leef ik met het weten: ik word één en al papier een pak van blanco vellen met de geur van zacht geduld…
Studenten kunnen naar hartenlust schrijven, op me tekenen, in me krassen en achter me schuilen.
Ook kunnen ze vlug gevleugelde gedachten nalaten die soepel weg flapperde-flappen op een fris briesje.
|
||||||||||