30
april 2009
Aan
Paul en Nel van Dun
op
hun verjaardagsfeest.
GEHEUGEN
Aawer
wôrre, dè heej êen nòdêel.
Ge
gaot soms dinge vergeete.
Afspraoke
èn geburtenisse
die
ge toch zot heure te weete.
Soms
zitte uure te prakkezeere:
Hoe
was dè ôk wir gebeurd.?
Mar
messchien schiet ’t me nog te binne.
Waor
hè’k dè ôk wir geheurd.?
As
oewe kompjoeter wè traog word
dan
kopte wè geheuge bij.
Dè
moes bij ons aawkes ôk kunne.
Dan
stonde ze’r vur in de rij.
Ik
zie me al op de mèrt staon bij ’n kraòmke
Waor
ik geheuge stao te verkôope.
Dè
zô ’n gat in de mèrt zèèn.
Èn….’t
zô’t er störm lôope.
Hoeveul
geheuge wilde hèbbe?
Unne
kiloo of twee meneer?
In
’n duske of in ’n tèske?
Of
wilde ’n onske meer?
Twee
kilo haole èn êene betaole
is
de reklaome deeze week.
----Waor
ging dees gedigje ôk wir oover----?
VERDOMME……
----M’n
geheuge lôt me in de steek----
Met
de gelukwensen van:
Dries
en Piet
------