BROOJKE’S MEEJ KÈÈS.
Ik was den irste van zeuve die, bij ons wier geboore.
In ons hèùs was den ooievaor nog nie gewist.
Onze vadder die liet dè òn iederêen "hoore".
Ons moeder was "frêet" èn dörrom was er
fist.
Beschèùte meej "muisjes" meej de smaok van
annèès.
Krintebolle èn koffie èn broojkes meej kèès.
Na ènnigte jaore toen mocht ik nòr schôol toe
èn mee nòr de kerk as kemmunniekaant.
òn de haand van ons moeder,onze vadder èn ons opoe.
Dus toen was ‘t wir fiste naoderaand.
Goei soep en "hors deuvre"en vur iederêen
èès
èn ’s aove’s wir broojkes meej ham èn meej
kèès.
Toe ik neegetien was as soldaot nòr de "Ost".
Daor aate we rèèst èn nog aandere kost.
Dè was nie mènne vurkeur, mar daor wènde wèl aon.
Dörrom liet ik dè eete ôk nie zo gaaw staon.
De kuch die die we kreege was hard oud èn grèès.
Wè verlangde ik toen nòr ’n broojke meej kèès.
Toen ik aawer wier zocht’k ’n mèske èùt.
Ik wier den bruigom èn "Ons Kee" wier de
brèùd.
Zij was in ’t wit èn ik ennen hôoge "zije"
De was dan ’t ènde van drie jaore vrije.
Mar…."Ons Kee" was vur mèn toch…den
irste prèès.
We aate nog weeke…witte broojkes meej kèès.
Èn…as strak, teslotte, op t ènd van de rit
iederêen op z’n èèrfdêel te wochte zit
èn ik zèè begonne òn m’n grôote rèès.
Dan eete ze vur’t liste….broojkes meej kèès.