24
april 2006
.
Nòr
't ziekenhèùs
Ik
hèb oe toen beloofd., dè'k nog es zò vertelle
hoe
't vèrder nog gegaon is mee munne knie.
't
Wochte duurde nog 'n week of drie
vur
dè m'n vrouw, me òn 't ziekenhèùs kos bestèlle.
Om
èlf uur (of daor omtrènt )
wier
ik op de zaol verwocht.
Ze
hielden daor 'n bèd vur mèn gerêed.
'k
Was wèl nie bang mar... ik hagget toch nie brêed.
Tot
dè'k om half twee nòr 't " snijhèùs wier gebrocht.
Daor
wier toen flink gesleuteld èn gesneeje.
Èn
alles kos ik volge op 't schèèrm.
Ik
docht toen bij m'n èège....Peer,,,ochèèrm.
Mar...nò
'n half uur was 't lêed geleeje.
Vur
dè den dokter afscheid van me naam, kwaam ie nog bij me staon.
Ge
meugt de irste weeke nog nie voetbalspeule zee.
"Dè
vèèn ik nie zô èèrg" zi'k, "Dor zit ik ècht nie
mee.".
Vural
om dè de wènterstop naa nèt is ingegaon.
Vur
't bèùte donker was, stond ik thèùs wir op de stoep
Ik
moet er nog òn wènne, dè strompele mee krukke.
Èn
al doeget dan wè zeer, dè maag de pèt nie drukke.
Want....ik
zèè wir bij m'n vrouw....en bij der èrtesoep.