1
5
mei
Lènte…
De
bôome botte, gruun is ´t gras
De
indjes ôn de waoterplaas
die
dartele èn strèùkele dur mekaor.
De
Wènter gao, de Lente is daor.
Unnen
aawe meens zit op ´n baank
Èn
löstert stilleke´s nôr de klaank
van
wètter in de bôome zingt
Èn
dur de waai en strèùke springt.
Hij
dènkt ôn al de mônde toen
ie
aamperkes meej goei fesoen
unne
voet bèùte de deur dorst steeke
te
bang om èèrm of bêen te breeke.
Ziede
gij in ´t park zonnen aawen heer
zèt
oe dan es èfkes bij um neer
èn
dènkt er aon dè ôk es gij
Zô
oud èn sukkelend wordt as hij.
Zèt
oe es èfkes bij ´m neer
èn
prôt wè meej diejen aawen heer
Trôst
´m mar wè meej z´n gemis.
Zèè
blij omdè ´t Lente is.