Luisteren? Klik hier
ik
denk in november de dingen zo triest
het grote trage lichaam
van de mist
schuift weer over de stad
sluipt weer door het land rondom
de winter komt
met nieuwe
stervende uitgerekte kleuren
de kleur van water
de kleur van vlekken
op zand vlak bij een boot
de kleur van oude rook
oud pakpapier
vergeten brood
en de verdrietige kleur
van oudedameslingerie
zeker
het blinkt
het is satijn
zeker
het is zo glad zo glad
zeker
met heel veel kant
en speelse doorkijkplaatsen
zeker
maar alles blijft
hierbinnen en daarbuiten
alleen maar bij beloftes
en aangeslagen druiperige ruiten