|
Grietje Koeman
|
Zij heft het hoofd. Neemt weer voortouw van zorg en schuld. Plaatst het rond avondeten, schoonmaak, vuilniszak, onzekerheid. Een weergevonden sleutel vindt geen weerstand meer. Het slot draait driemaal door. Achter verdriet dat zich voorheen niet vangen liet. Rondom trouw aan haar wezen: Zij weet het niet. Neemt weer het voortouw van zorg en schuld. Als gold het ongerept gebied.
|