|
Sermoon*
van den Pastoor van Scharrebeke* aan zijn parochianen.
Alzoo
vieren wij vandaog, den groten
feestdaog
van het hellig Lammerdieneke
dè
mensch dèt naor Gods haort altij de
poaijen
des hemels haij bewandelt.
Doe
dè raumke doar is digt ik en
kan
het nie hauwen nie van den trek
nie
die de paoijen des Hemels haij be,,
wandelt
krek as ik zoo even gezai heb.
maar
gullie boerenbeesten, boerenvee, die
den
hellen daog niks doen als raozen,
zwieren,
vloeken, tieren en uitgaon, naor
de
baols en consersten, en dergelijke grou,,
welijke
partijen en dan tot laot in den
nacht
met de deurskes rollen, stoeijen
en
gekheid maoken, en zelfs onder een hous,,
dak,
vernachten, ik en zal nie noemen
nie
om die onneuzelen haorten, nie te
ontsterkten
nie, maor et zal altij gaon
lek
as ik gezei gehai heb in den laoste
daog
des oordeels, as den Hellige lieven
Heer
zel bij me kommen en zeggen;
pastoor
van Scharrebeek waor zijn nouw
al
ouwe schaopkes, dan zal ik niks nie
antwoorden
nie en as den Helligen Lieven
Heer
veur den tweede keer zal zeggen
Pastoor
van Scharrebeek waor en zijn
nouw
al ouwe schaopkes, dan zal ik nog
nie
antwoorden nie, maor as den Helligen
onze
Lieve Heer veur den drieden keer
zal
opstaon en me heel leelik en veul
zal
aonkijkken en brommen lek as ie den
eursten
keer gedaon* hai en tweede* keer
en
nog zal zeggen. Mijn Heer pastoor
van
Scharrebeke! ― waor en zijn nou all
ouwe
schaopkes dan zal ik opstaon, met
een
heel droefgeestig gelaot en zal antwoorden,
Och
hellige onze Lieve Heer ik en hai geene
schaopkes
nee ik en hai niks as bokken
en
ezels des bent gullie boerenbeesten, boeren
vee,
want ut kan nie gaon nie lek as et
in
den tegenwoordige tijd gegaon hai.
En
nouw de ondankbaarheid van onze
gemeentenaoren,
krek as ik in het begin
van
men sermoon gezai gehai heb van
rollen
en stoeijen, en gekheid maoken, en
die
daog waarin helaas maor al te veul
kaod
gedaon wordt en het scheun hemmelke
zoo
menigmaal vergramd wordt, maar nouw
die
ondankbaarheid dan zeggen ze tegen die
scheune
patotten nog veul scheunder as ik
ze
beij mi te velde hat staon sandsodeflikkers
en
tegen dè keustelijke brood, van onzen
bekker
Peer van Jaoppike; die getrouwd
is
met het deurske van Trien van Somme,
dukelen
dies noemen ze kug, maor God
zal
ullie kuchen en dan èten ze in die
kermisdaogen
in die daogen waarin die
jeugd
helaos maor al te veul gevaar lijdt
niks
as peperkoek die veul slechter is
as
ons slechtste roggebrood, en niks as
mik,
maor God zal Ullie mikken
en
hiermee sluit ik mèn sermoon as
dat
hèt ullie allemaol saomen tot
ullie
eeuwige saolligheid maog strekken. Aomen.
21 Jan 72
*
sermoon = langdradige (straf)preek
*
Scharrebeke = Schaarbeek, bij Brussel
*
gedaon: boven dit woord staat een 2; zie ‘tweede’ in noot
*
tweede: boven dit woord staat een 1; bedoeld is: eursten keer en
tweede keer gedaon hai
|
