Het was in 1955 toen ik als jong
broekie van 18 jaar bij de Zusters van J.M.J. kwam werken. Hij
moet f. 45.- per week opbrengen, zei m'n vader tegen de Eerwaarde Moeder
Zr. Wilhelmien v. Asten, die toentertijd nog in habijt met de fiets van
het klooster naar Loosbroek kwam. In die tijd moest iedereen nog 48 uur
werken. Elke Zaterdag middag om 1 uur moest ik me buiten bij het raampje
van de kantoor-zuster melden. ('n Kantoorkamertje van 2m. bij 3m.)
om mijn contant salaris op te halen. Loonzakjes waren te kostbaar, even
zo goed als een nieuwe enveloppe. Dus
zat mijn salaris elke week in een ouwe gebruikte links omgevouwen
envelop, waar dus altijd in de binnenkant een of ander adres stond. De
kantoorzuster wenste mij dan 'n prettig weekend, maar meteen daar
achteraan zij ze dan, rust maar goed uit Harry, dat je Maandag goed fit
bent.
Ook nog een mooie herinnering is: In de
zomerdag was ik appels aan het plukken . Op een gegeven moment kreeg ik
een appel in m'n hand, die ik niet meer los kon laten. Ik pak m'n Kniejp
[m'n zakmes] uit m'n zak, en eet diejen appel op. En of de
duivel er mee speelde, op dat moment komt juist de onderoverste ['n
grote lange non met 'n heel donker montuur bril op] over d'n hofpad heen
gebrevierd. Ze had d'r armen over mekare gevouwen. en zo bengelde er
unne grote dikke groffe rozenkrans langs d'r habijt. Toen ze tegenover
mij was, hield ze op met bidden. ze draait haar hoofd naar links, dus
naar mij toe, en zegt met een norse strakke donkere stem: Harry
wij eten hier alles aan tafel !!!! Ik dacht op dat moment echt aan
diejen appel van Adam en Eva.